Wit-Russische kinderen in een Dordtse ark
DORDRECHT – Oorverdovend klappen kinderen de kisten in de Ark van Noach dicht. De jeugd buitelt over elkaar heen tijdens hun tocht over het schip. Ogenschijnlijk betreft het een Nederlands schoolreisje. Deze kinderen komen echter uit Wit-Rusland.
Dertig negen- en tienjarigen uit drie dorpjes rond de Wit-Russische hoofdstad Minsk bezochten gistermiddag de Ark van Noach. In de replica van het vaartuig dat Noach ooit bouwde, worden Bijbelse taferelen weergegeven. Centraal staan de honderden dieren. De meeste zijn van kunststof, maar er is ook levende have aan boord. Het immense schip ligt afgemeerd in een Dordtse haven.
De kinderen en twee docenten uit Wit-Rusland verblijven al sinds 12 oktober in Papendrechtse gezinnen, op uitnodiging van de plaatselijke werkgroep van de Stichting Rusland Kinderhulp. Doel is de kinderen, die vaak in armoedige omstandigheden leven, aan te laten sterken door ze gedurende acht weken een forse hoeveelheid gezonde voeding te geven. En om het zaad van het Evangelie te strooien, zegt werkgroeplid Everard Punt. „Elke maandagmorgen krijgen ze Bijbelles op de reformatorische Augustinusschool. Ze hebben de kinderbijbel van Van Dam in het Russisch al gekregen en daar komt vanavond een exemplaar van ”De Christenreis” van John Bunyan in hun taal bij.”
De Bijbelles van afgelopen maandag ging over de ark van Noach. Het bezoek aan de ark vormt voor sommige kinderen het voorlopige hoogtepunt van hun verblijf in Nederland. Een jongetje poseert trots op de kisten voor zijn docente Engels met een paar maiskolven in zijn handen. „Leg eens terug”, roept een Nederlandse moeder. De oproep gaat verloren in de herrie en in de taalkloof van Babel.
De Wit-Russische ambassadrice in Nederland, Elena Gritsenko, haar man en haar adviseur, Andrei Luchenok, bekijken de enthousiaste kinderen met een glimlach. Zelf is ze ook enthousiast. „Het is zo mooi hier. Zo groot en indrukwekkend. Ik vind het geweldig wat hier met de kinderen wordt gedaan. Ze genieten enorm. Dat wil ik graag mijn regering laten zien.”
De kinderen genieten inderdaad. Zoals Ivan Gonsjarevic. Driftig zwengelt hij aan een pomp die water verderop in de ark brengt. „Dit vind ik leuk”, zegt hij. Het meest genoot hij echter van de ruimte waarin de veertig dagen regen en bliksem van de zondvloed worden nagebootst. Van het verblijf in Nederland vond hij een zwembadbezoek en een uitje naar de brandweer het aardigst. Zijn bruine ogen glinsteren als hij erover vertelt.
Nastja Poskrebko, met een fraaie gebreide muts, vindt de Nederlandse winkels mooi. „Die zijn veel groter dan in Wit-Rusland.” Op de ark waardeert ze de verschillende levende en opgezette dieren. Ze wijst adviseur Luchenok op een reeënmoeder en haar jong. Ondertussen babbelt ze honderduit. Ze moet hard lachen als ze het ”toilet voor stoere mannen” opent. Er komt een ijsbeer uit.
Katja Bulankova, een meisje in een roze jas, heeft een bijzondere voorliefde. Zij vindt de dagelijkse schoolgang het leukst. „Of papa en mama?” vraagt de Engelse docente. „Sommige kinderen hebben best heimwee”, verklaart Josephien Spuijbroek, die tijdelijk voor een Wit-Russisch kind zorgt. „In het begin en nu, tegen het einde, komt dat weer op.” Spuijbroek is enthousiast over het initiatief. „We doen dit voor de eerste keer.”
De Stichting Rusland Kinderhulp is blij met het initiatief van de nieuwe werkgroep. Dit jaar genoten 700 à 1000 kinderen uit Wit-Rusland van een verblijf in Nederland. In de negentien jaar dat de stichting actief is, waren dat bijna 10.000 kinderen, vertelt voorzitter Klaas Koops.
Katja kan weer bijna naar haar papa en mama. Donderdag gaat de groep naar huis.