Verdriet elf jaar na moord op dierbare nog even groot
GRONINGEN – Elf jaar na een moord op een naaste kampt het merendeel van de nabestaanden nog met ernstige rouw. Ook hebben ze vaak klachten die wijzen op een posttraumatische stressstoornis. Het blijkt voor de ernst van rouwen niet uit te maken of de dader een bekende van de nabestaande is of niet.
Dat blijkt uit een nog lopend promotieonderzoek van criminologe Mariëtte van Denderen onder 200 ouders, partners en andere familieleden van slachtoffers van moord of doodslag.
De mate waarin nabestaanden van een moordslachtoffer rouwen fluctueert behoorlijk in de tijd, zo laat het onderzoek zien. De eerste drie jaar na de dood van de dierbare is de rouw vergelijkbaar met die van nabestaanden van mensen die op een natuurlijke wijze zijn overleden. Na vijf jaar nemen de klachten wat af, maar daarna verergeren ze bij velen weer.
„We zagen dat de rouw bij deze nabestaanden na gemiddeld elf jaar weer net zo hevig is als in de beginperiode”, aldus de criminologe.
Een mengeling van woede, wraakgevoelens en een gevoel van onrecht maken dat de rouw na een moord doorgaans langer duren dan bij een natuurlijke doodsoorzaak. Ook bleek dat een rechtszaak de rouw opnieuw doet opleven. „We denken dat een van de redenen van die langdurige rouw is dat mensen het moeilijk kunnen verwerken dat een ander het bewust op het leven van hun dierbare heeft voorzien.”
Reguliere behandelingen van psychische klachten slaan bij nabestaanden van moordslachtoffers vaak niet aan. „Dat klachten zo lang aanhouden is schrikbarend”, zegt Jos de Keijser van de Rijksuniversiteit Groningen. Hij ontwikkelde met enkele andere wetenschappers een behandeling die zich zowel richt op het verlies van een dierbare als op de gewelddadige oorzaak van het overlijden. Enkele speciaal getrainde psychologen voeren de behandeling uit.
Momenteel zijn er 43 nabestaanden in behandeling.