Politie en justitie hopen 13 jaar na de moord op Marianne Vaatstra zo een familielid van de dader op het spoor te komen. Het is voor het eerst dat zo’n onderzoek in Nederland wordt uitgevoerd. Behalve de oproep krijgen de ontvangers ook een brochure met tekst en uitleg over het DNA-onderzoek.

Het gaat om alle mannen die op 1 mei 1999, de dag waarop Marianne dood en verkracht in een weiland bij Veenklooster werd gevonden, tussen de 16 en 60 jaar waren en op maximaal 5 kilometer afstand van het weiland woonden. De namen en woonplaatsen van de in totaal 8080 mannen zijn de afgelopen tijd in kaart gebracht, ook van hen die intussen zijn verhuisd.

Vanaf 29 september zijn rond Veenklooster 7 locaties ingericht voor de afname van wangslijm en nog eens 4 in Groningen, Dokkum, Leeuwarden en Drachten. Het OM heeft daar 2 weken voor uitgetrokken. Het DNA wordt de daaropvolgende maanden door het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) bestudeerd en vergeleken met het genetisch materiaal van de moordenaar van Marianne. Op het lichaam van Marianne en een aansteker in haar tas is DNA van de dader gevonden. Het NFI verwacht minstens 5 maanden nodig te hebben.

Marianne Vaatstra fietste ’s avonds op Koninginnedag 1999 alleen naar haar ouderlijk huis in Zwaagwesteinde. Daar kwam ze nooit aan. De volgende dag werd ze in het weiland bij Veenklooster gevonden. De speurtocht naar de dader is een van de langstlopende en meest intensieve politieonderzoeken ooit. Volgens het OM is het verwantschapsonderzoek de ultieme poging om de dader nog te achterhalen. Mariannes vader Bauke Vaatstra zei kort geleden dat dit „het laatste redmiddel is om de moordenaar te vinden”. Hij deed toen ook een dringende oproep aan alle mannen in Noord-Friesland om mee te werken.

Justitie benadrukt dat het afgestane DNA alleen voor dit onderzoek wordt gebruikt. Het wordt niet opgeslagen in de DNA-databank, maar na het onderzoek vernietigd.