In 1881 verscheen voor het eerst een telefoongids in Nederland. De gids lag ter inzage bij postkantoren. De gratis huis-aan-huisverspreiding kwam pas veel later.

100 jaar geleden telde het openbare telefoonnetwerk 75.000 aansluitingen. Nederland werd opgedeeld in regio’s en op elk adres in Nederland werd de telefoongids uit die regio bezorgd. Bij postkantoren waren alle, in totaal 45, delen in te zien.

De nummers in de telefoongids zijn gerangschikt op achternaam en op woonplaats. Bij naam en nummer van de betrokkene kan ook zijn of haar beroep staan en het faxnummer, mobiele nummer of e-mailadres.

10 jaar geleden verkocht KPN de bedrijfstak aan De Telefoongids bv. Die nam in 2008 branchegenoot Gouden Gids over, de gids met adressen en telefoonnummers van bedrijven en routebeschrijvingen. Vervolgens werden de twee gidsen samengevoegd.

In de Telecomwet staat dat de telefoonnummers van bedrijven en particulieren aan iedereen beschikbaar moeten worden gesteld. Hoe dat precies moet gebeuren, is niet in de wet geregeld. De Telefoongids wordt op dit moment huis-aan-huis in Nederland aangeboden. Die verspreiding vindt plaats via een 12-maands roulatieschema per regio.

Sinds de komst van internet zijn telefoonnummers van bedrijven en particulieren met een paar muisklikken online te vinden. Steeds minder huishoudens maken nog gebruik van de papieren versie, blijkt uit onderzoek. Ook speelt mee dat mensen nummers die ze veel bellen, in het geheugen van hun mobieltje zetten, waardoor opzoeken steeds minder vaak nodig is.

De papieren gids wordt volgens de distributeur maandelijks door 3 miljoen gebruikers geraadpleegd. Wel komt inmiddels de helft van de omzet uit onlinediensten. Dat zal over 3 jaar 80 procent zijn.