Gedragsdeskundigen hebben vastgesteld dat R. destijds ernstig psychotisch was en elk gevoel voor de realiteit was verloren. Zij hebben tbs geadviseerd, omdat R. geheel ontoerekeningsvatbaar is. Officier Bos verenigt zich met dat advies.

Volgens Bos is er sprake geweest van doodslag, niet van moord. R. heeft van tevoren geen plannen gehad haar kind te doden.

De vrouw reed op de bewuste dag met haar twee kinderen in de auto naar haar vroegere werkgever CNV Publieke Zaken. Ze sprak daar met enkele collega’s en nam haar kinderen mee de tuin in om te spelen. Ze wilde haar ziel laten ontstijgen aan de wereld en haar kinderen daarin meenemen, heeft ze verklaard.

Toen haar dochtertje zich verzette, ontstak R. in woede en doodde het kind, in het bijzijn van het jongere broertje. Direct daarna vertelde zij in het CNV-gebouw wat zij had gedaan.

Ondanks signalen dat het niet goed ging met R. heeft niemand in haar omgeving kunnen vermoeden dat zij haar kinderen iets zou aandoen. Volgens haar ex-partner is zij „altijd een goede moeder geweest.” R.’s huwelijk is in april vorig jaar ontbonden maar de ex-partners hadden ten tijde van het drama weer in toenemende mate contact.

De rechtbank had donderdag geen bezwaar tegen spoedige plaatsing van R. in een kliniek in Amsterdam, waar reeds een plek voor haar is. Medicatie heeft inmiddels een gunstige uitwerking gehad op de psychische toestand van de vrouw. Dat was een van de redenen voor officier Bos om geen tbs met dwangverpleging te eisen. Het belangrijkste verschil tussen tbs met voorwaarden en tbs met dwangverpleging is dat de eerstgenoemde variant maximaal 9 jaar duurt; aan dwangverpleging zit geen maximum.

De rechtbank doet uitspraak op 2 augustus.