De plechtigheid speelt zich af op het Binnenhof in Den Haag met groot militair ceremonieel. De overdracht heeft plaats te midden van onder meer gewapende detachementen van alle krijgsmachtdelen, dragers van de Militaire Willemsorde, jonge veteranen en een groot aantal leden van het corps diplomatique.

Met de door generaal Middendorp uitgesproken woorden: „Hierbij aanvaard ik het commando over de Nederlandse krijgsmacht” en een handdruk wordt de daadwerkelijke overdracht bezegeld. Middendorp is vanaf donderdag de hoogste baas van de zee-, land- en luchtmacht en verantwoordelijk voor de planning, aansturing en inzet van de krijgsmacht.

In 1979 begon Middendorp zijn militaire carrière met een studie aan de Koninklijke Militaire Academie in Breda. Hij heeft deelgenomen aan missies in onder meer Bosnië en Irak. In Afghanistan voerde hij in 2009 het commando over de Nederlandse troepen in Uruzgan.

Middendorp wordt na Dick Berlijn en Van Uhm de derde commandant der strijdkrachten. De functie bestaat sinds 2005 en moest een einde maken aan de stammenstrijd tussen de krijgsmachtonderdelen.

Aanzien

De scheidende Van Uhm genoot groot aanzien binnen de krijgsmacht, politiek en samenleving vanwege zijn persoonlijkheid, inzicht en verantwoordelijkheidsgevoel.

Ook internationaal kreeg hij veel erkenning, zo blijkt onder meer uit de Australische en de Afghaanse onderscheidingen die hij in de weken voor de commando-overdracht ontving.

Van Uhms loyaliteit werd behoorlijk op de proef gesteld door de bezuinigingen die hij sinds 2010 binnen de krijgsmacht moest doorvoeren. Middendorp zal de reorganisatie tot een goed einde moeten brengen.

Van Uhm, zoon van een bakker uit Grave en broer van generaal-majoor Marc van Uhm, was sinds 17 april 2008 de baas van de krijgsmacht. Een dag na zijn aantreden kreeg hij het ontstellende bericht dat zijn zoon Dennis in de Afghaanse provincie Uruzgan was gesneuveld toen hij op een bermbom was gereden. De kersverse cds gaf niet op en verklaarde kort na de dood van zijn zoon tegenover een groep journalisten dat hij niet bij de pakken neer zou gaan zitten.

„Dennis was een militair in hart en nieren”, zei Van Uhm destijds. „Hij leefde ervoor en was trots op zijn werk en op zijn vader.” Dennis had dat juist nog geschreven in een brief aan zijn vader.

In een interview in 2003 met deze krant vertelde Peter van Uhm, die ook een dochter heeft, hoe zijn zoon erbij kwam ook het leger in te gaan. „Toen Dennis 8 jaar was, ging ik een keer met hem naar de sportdokter. Die vroeg aan de jongen wat hij later ging doen. „Hetzelfde als papa”, antwoordde hij, „maar dan niet met zo veel papier.” Toen ik aan hem vroeg waarom hij hetzelfde werk wilde doen, zei hij me dat ik bijna iedere dag lachend thuis kwam.”