Na het samengaan –van een fusie is vooralsnog geen sprake– bedienen de zorgverzekeraars een gezamenlijk klantenbestand van ruim 88.000 verzekerden. Pro Life Zorgverzekeringen blijft deel uitmaken van het moederconcern Achmea, de grootste zorgverzekeraar van Nederland.

„Samen kunnen we ons nog sterker inzetten voor toegankelijke christelijke zorg”, stelt Pro Lifemanager A. Luteijn. „Daarnaast kunnen we ons door de samenwerking nog efficiënter op onze doelgroep richten.”

De zorgpolissen van de klanten van DVZ en Pro Life veranderen in 2012 niet, aldus Luteijn.

„Nee”, zegt Luteijn, „als je straks al hun ervaringen met ons in beeld brengt, krijg je geen 88.000 juichverhalen, want 80 procent van onze verzekerden gebruikt geen zorg. Als hier en daar maar verhalen oplichten waarover wij, de verzekeraars, en de markt het eens zijn: Daar doen we het voor.”

Een voorbeeld? Luteijn: „Een aanstaand ouderpaar kreeg onlangs de boodschap dat hun kindje geboren zou worden met een ernstige vorm van spina bifida, een open rug. De specialist attendeerde hen op Amerika, waar artsen in gespecialiseerde centra de foetus al voor de geboorte in de baarmoeder opereren. Deze zogeheten foetale chirurgie is nog experimenteel en wordt in Nederland niet uitgevoerd of vergoed.” Achmea, inmiddels het moederconcern van zowel Pro Life als DVZ, was bereid om voor de ingreep, uit te voeren in het Belgische Gent, een uitzondering te maken. „Een team van vijf Amerikaanse artsen vloog er speciaal voor naar België”, zegt Luteijn.

Het voorbeeld en de fusie; volgens Luteijn hebben ze alles met elkaar te maken. „Een ingreep waar je, zoals deze ouders, uit levensbeschouwelijk oogpunt voor kiest, kan gepaard gaan met torenhoge kosten, waarover uiteindelijk de verzekeraar moet beslissen. Ouders kunnen zo’n strijd niet op eigen houtje voeren. Nodig is een sterke zorgverzekeraar die achter hen staat.”

Nadat Achmea en Agis, de moederconcerns van DVZ en Pro Life, in 2008 de krachten bundelden, stond, althans zo leek het, niets een fusie tussen de twee christelijke zorgverzekeraars nog in de weg. M. Varkevisser, huidig DVZ-marktmanager: „In 2008 verviel inderdaad een belangrijke blokkade: als Pro Life en DVZ voor die tijd waren gefuseerd, had een van de twee moeders haar christelijke loot moeten afstoten. Noch Achmea, noch Agis voelde daar destijds voor. Voor beide waren het interessante groeipoten die gunstige klanttevredenheids­cijfers lieten zien.”

Luteijn: „Na 2008 zijn we in alle rust deze bruiloft gaan voorbereiden.” Van druk vanuit Achmea om de zaak te bespoedigen, is volgens Luteijn nooit sprake geweest. „We mochten kiezen voor ons eigen tempo. Dat was zonder meer plezierig, want als twee organisaties samengaan, moeten ze ook hun ict-systemen in elkaar schuiven. Het is prettig als je daarmee mag wachten totdat de ergste kinderziektes zijn overwonnen.”

Inmiddels hebben de voormalige concurrenten ook verkend welke van hun eigen faciliteiten ze nu met hun 88.000 gezamenlijke verzekerden willen delen. Varkevisser: „DVZ had al een eigen klantenservicecentrum, met personeel uit de eigen doelgroep, Pro Life nog niet. Dat gaan we nu dus gezamenlijk inrichten. Je zou dat een detail kunnen noemen, maar in deze dienstverlening zijn het vaak de kleine dingen die het hem doen. Met mijnprolife.nl en andere internetvoorzieningen lag Pro Life weer voor op DVZ”, vervolgt Varkevisser. „Dat krijgen alle oud-DVZ’ers er nu bij.”

Voor Pro Life Zorgverzekeringen, dat gewoon onderdeel blijft van Achmea, is het verzekerdenbestand binnen twee jaar uitbouwen naar 100.000 een belangrijke doelstelling als het samengaan een feit is. Luteijn: „Ik denk dat het mogelijk is, gezien de huidige groei- en klanttevredenheidscijfers. 
Maar los daarvan is het ook 
nodig. Als wij Achmea vragen om niet alleen zorg in te kopen bij de reguliere geestelijke gezondheidszorg, maar ook bij christenpsychologen, speelt vroeg of laat natuurlijk wel de vraag: Akkoord, maar omwille van hoeveel verzekerden? Oftewel, het werkt mee als daar enige kwantiteit tegenover staat.”

In het nieuwe logo is het beeldmerk van DVZ van de bukkende zorgverlener die de liggende patiënt de hand reikt, verwerkt in de o van Pro Life. „Een combinatie van de huidige beeld- en woordmerken”, zegt Luteijn. Er onder staat: de christelijke zorgverzekeraar. Niet: dé, met een accent? Luteijn: „Nee, al hebben we het overwogen, we doen het zonder streepje. Uiteindelijk hebben we zelfs besloten om de met een kleine d te schrijven. In deze vorm straalt het geheel iets uit van bescheidenheid. Voor een christelijke zorgverzekering lijkt dat ons gepast.”