„Eind jaren ’90 en begin 2000 waren er nogal wat Angolese jongeren die door hun ouders naar Nederland werden gestuurd”, zegt Joris van Wijk, universitair docent criminologie aan de Vrije Universiteit. „Ze deden dat om de dienstplicht te ontlopen en waren in de veronderstelling dat de kinderen hier goed onderwijs zouden kunnen volgen. Vooral de middenklasse in Angola, die wel wat geld had maar niet een compleet buitenlands verblijf kon betalen, koos relatief vaak voor deze optie.”

Op dit moment zijn er ongeveer 8850 Angolezen in Nederland. Dat is bijna 30 procent minder dan op 1 januari 2004. De eerste generatie Angolezen in Nederland is zelfs met meer dan 40 procent afgenomen, blijkt uit een analyse van cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek door ANP en Sargasso.nl.

Tussen 1998 en 2002 was er een sterk toenemende immigratie van Angolezen, met als hoogste aantal 3500 immigranten in 2002. Na 2002 is de immigratie van Angolezen enorm afgenomen tot een stabiele lijn van ongeveer 150 mensen per jaar op dit moment.

De emigratie is sinds 2002 juist flink toegenomen. Tot 2008 vertrokken er flink veel meer Angolezen dan er binnenkwamen, met als hoogste aantal ruim 1300 mensen in 2005. Sinds 2008 is ook de emigratie stabiel en ligt met jaarlijks bijna 400 vertrekkende mensen ruim boven het aantal immigranten.

„De daling is te verklaren doordat in 2002 een vredesakkoord werd gesloten tussen Angolese rebellen en de regering”, verklaart Van Wijk. „Enerzijds leidde dit tot een minder sterke motivering om Angola te verlaten. Anderzijds namen daarmee de kansen op het verkrijgen van een verblijfsstatus in Nederland af. Een tweede element dat de daling kan verklaren, is dat in diezelfde periode in Nederland nieuw beleid voor minderjarige alleenstaande vreemdelingen van kracht werd.”