Een enorme stijging, constateert Stichting De Noordzee. „Om een beeld te krijgen om hoeveel touwtjes het gaat: bij een opruimactie van ongeveer 200 vrijwilligers vorig jaar werd een boodschappenkar vol met touwtjes verzameld”, aldus Jeroen Dagevos van Stichting De Noordzee dinsdag.

De stijging komt volgens Dagevos vooral door het andere materiaal dat tegenwoordig aan de ballonnen wordt vastgemaakt. „Vroeger werden kleine, dunne touwtjes gebruikt die afbreekbaar waren. Tegenwoordig zijn het vooral plastic sierlinten.” Het probleem daarmee is dat deze niet afbreken in de natuur. Dieren kunnen erin verstrikt raken en snippertjes ervan worden door vissen en vogels als voedsel gezien.

Vier keer per jaar worden vier plekken aan de Nederlandse kust opgeruimd door onder anderen vrijwilligers en scholieren. Dat gebeurt op locaties die niet heel toeristisch zijn om een beter beeld te krijgen wat er daadwerkelijk uit de zee komt en niet is achtergelaten door toeristen. „We houden bij wat er allemaal gevonden wordt. Behalve de ballontouwtjes zijn ook doppen van flessen een groot probleem. In 2011 vonden we er 32 per 100 meter. Dat zijn er 12 meer dan 10 jaar geleden.”

Het grootste gedeelte van de rommel die aanspoelt, is nog steeds afkomstig van schepen, zoals bijvoorbeeld vissersnetten. Daarom wordt er gewerkt aan manieren om zeeschepen schoner te laten varen.

„Op kleiner niveau zijn we bezig met beleid om het aantal aangespoelde doppen en touwtjes terug te dringen omdat dit redelijk eenvoudige dingen zijn waar iedereen rekening mee kan houden.” Zo spreekt de stichting gemeenten aan op het gebruik van de plastic touwtjes aan ballonnen. Ook wordt er op Europees niveau gewerkt om de zee in 2020 een stuk schoner te krijgen. „Veel mensen staan er niet bij stil dat een achteloos weggegooid dopje door vogels als eten wordt aangezien en ze er aan dood gaan.”