Dat concludeert medisch ethica Elisa Garcia Gonzalez van IQ healthcare van het UMC St Radboud op basis van onderzoek waarop ze 23 februari in Nijmegen promoveert.

Het standpunt van de vrouw over abortus is bij de keuze voor de nekplooimeting of een vlokkentest „geen overweging van betekenis”, stelt Garcia Gonzalez.

Bij de introductie van de prenatale screening was het voor medici een vraag hoe zwangeren met dit aanbond zouden omgaan. De deelname is vrijwillig; op grond van welke overwegingen zouden vrouwen besluiten om al dan niet aan de screening mee te doen? Garcia Gonzalez heeft dit onderzocht.

De overgrote meerderheid van de ondervraagde vrouwen gaf aan het syndroom van Down op zich geen reden te vinden voor een zwangerschapsonderbreking.

Wat ze zich wel afvroegen was, wat de impact van een kind met het syndroom van Down zou zijn op hun eigen leven en op hun gezin. Vragen rijzen als: Kunnen we de opvoeding van zo’n kind wel aan? Kan ik een goede moeder zijn voor een kind met Down en daarbij voldoende aandacht geven aan de andere kinderen? Kan ik het een plaats geven in mijn leven, naast mijn baan?

De onderzoekster keek vooral naar de motivatie van vrouwen om de test te doen, niet of ze bij een positieve uitslag voor Down kozen voor zwangerschapsafbreking of niet. „Zowel zij die kiezen vóór prenatale screening als zij die dit aanbod afslaan, hebben de overtuiging dat ze doen wat een goede moeder behoort te doen”, aldus Garcia Gonzalez.

Sinds 2007 maakt screening van het ongeboren kind op het syndroom van Down en een open ruggetje deel uit van de prenatale zorg. Dit onderzoek is een paar jaar geleden uitgebreid met de twintigwekenecho.