In 80 procent van de gevallen gaat het om eenzijdige ongevallen. Deze zijn volgens de stichting grotendeels te wijten aan het feit dat kinderen hun aandacht niet bij het verkeer hebben doordat ze op de fiets bellen, gamen of chatten.

In de periode 2006-2010 meldden gemiddeld per jaar 14.000 kinderen zich na een fietsongeval bij de spoedeisende hulp. Jaarlijks moesten 2000 van hen ook in het ziekenhuis worden opgenomen.

Meestal betreft het verwondingen aan hoofd of hals, zoals een hersenschudding. Het aantal dodelijke verkeersongevallen onder kinderen daalde in deze periode met een derde. Wel blijven fietsongevallen de voornaamste reden van de gemiddeld 20 kinderen die per jaar nog in het verkeer overlijden. De doodsoorzaak is meestal traumatisch hersenletsel.

De meeste gewonden vallen onder kinderen rond de 4 jaar en rond de 12 jaar. Rond de 4 jaar leren kinderen net fietsen, en rond hun 12e rijden ze vaak dagelijks naar school.

Diverse spelers in het veld overleggen al over hoe de stijgende lijn een halt kan worden toegeroepen. „Het is eigenlijk niet mogelijk om een wettelijk verbod op bellen of gamen op de fiets door te voeren en vervolgens ook te handhaven”, stelt woordvoerder Cees Meijer.

De stichting pleit er daarom ook voor om vaardigheidstraining voor de fiets mee te nemen in de verkeerslessen op de basisschool. „Alleen de verkeersborden leren is niet meer voldoende tegenwoordig”, meent Meijer. „De grootste ongelukken gebeuren doordat kinderen hun balans op de fiets verliezen. Dat is ook niet zo verwonderlijk met de drukte op de meeste fietspaden.”

Verder moet ook de overheid zijn verantwoordelijkheid nemen, stelt hij. „Veel fietspaden zijn toch slecht onderhouden”, legt hij uit. „Bij flinke sneeuwval wordt de rijbaan wel vrijgemaakt. Maar vaak wordt de sneeuw daarna op het fietspad gedonderd.”