Een fikse regenbui slaat deze gure donderdagmiddag op het water van het Twentekanaal bij Eefde, onder de rook van Zutphen. Op het sluiscomplex lopen mannen in hesjes. De arm van een hoge kraan draait een eindje. Een aalscholver in het water van de sluis heeft het rijk alleen. Schepen kunnen er sinds anderhalve week niet in.

Met groot geraas stortte in de nacht van 2 op 3 januari een 90.000 kilo zware sluisdeur naar beneden. Sindsdien is het scheepvaartverkeer gestremd. Het bedrijfsleven lijdt een miljoenenschade, meldde verladersorganisatie EVO eerder deze week. Ruim veertig binnenvaartschepen kunnen niet verder richting IJssel. Verreweg de meeste schepen kunnen alleen terug naar Almelo of Hengelo. Eén klein schip is erin geslaagd via andere vaarwegen het geblokkeerde gebied te verlaten.

„Dit is zwaar balen”, zegt schipper Rob Tor in de kajuit van zijn 67 meter lange Carice. „Je denkt dit jaar wat te gaan verdienen en dan kom je achter een deur vast te liggen”, zegt de Amsterdammer terwijl hij zijn Russische herder Casper aait. „Waardeloos.”

Tor, die het meer dan veertig jaar oude binnenvaartschip in 2008 kocht, kan wat verdiensten goed gebruiken. „We hadden nogal wat kosten door reparaties. Afgelopen jaar hebben we goed verdiend en konden we achterstanden wegwerken. We dachten: Dan kunnen we dit jaar vooruitkomen. En dan krijg je dit voor je kiezen.”

De binnenvaartschipper zegt zo’n 550 euro per dag mis te lopen. „Het is vervelend om geen inkomsten te hebben. De rekeningen blijven wel binnenkomen. Ik heb geen grote buffer. De groenteboer en de havenmeester moet ik wel betalen.”

Hij is juist bezig geweest om antwoord te krijgen op de vraag of hij een schadevergoeding kan krijgen. „Ik heb geen flauw idee. Iemand van de verzekering zou een mailtje sturen.”

Vervelen doen Tor en zijn vrouw zich nog niet. „Ik heb allerlei klussen. Het ruim schoonmaken, timmerwerk, ik ben met elektriciteit aan de gang. Je kunt dingen aanpakken die je tijdens het varen niet kunt doen. Dat is een voordeel, maar wel een wrang voordeel.”

Hoe lang duurt de stremming? Weken? Maanden? Dat is voor de schippers de grote vraag. „Je verwacht zoiets niet in Nederland”, zegt Bram Timmer uit Zuidbroek in de moderne stuurhut van zijn 110 meter lange schip Simcha. Aan boord heeft hij een lading van 1625 ton zout, bestemd voor het Duitse Leverkusen. De tijd komt hij door met onderhoudswerk. „Ik kan wel depressief zitten doen, maar daar verander je niks mee.”

Hoelang de stremming nog duurt, is onduidelijk. „We begrijpen dat er frustratie onder schippers en andere ondernemers leeft”, aldus woordvoerder Thijs Scheres van Rijkswaterstaat vrijdagmorgen. „Wij noemen op dit moment geen termijn voor de stremming. We wachten de uitkomsten van het onderzoek af. We moeten zorgvuldig te werk gaan, om te voorkomen dat we beschadigde onderdelen terugplaatsen. Daardoor duurt de stremming nog langer.” Instituut TNO is betrokken bij 
het onderzoek naar de kapotte deur.

Regen striemt de reling van binnenvaartschip Addio uit Alblasserdam. Matroos Huibert Mudde (18) uit Tholen vindt stilliggen maar niets. Het schip had net veevoer gelost in Delden en Lochem en koers gezet richting het Zeeuwse Wemeldinge, voor reparatie. „Dat we nu niet verder kunnen, vind ik vervelend. Varen is mijn leven.” Hij hoopt dat de stremming niet al te lang duurt. „Dan word je kribbig.”