Amrani moest zich dinsdagmorgen bij de Luikse politie melden voor een verhoor. In plaats daarvan laadde hij zijn geweer, nam een revolver en granaten mee en reed naar het Place Saint-Lambert in de binnenstad van Luik. De rest is bekend. Omstanders van Amrani vragen zich af hoe het zover kon komen.

Het beeld dat van Amrani oprijst is dat van een gefrustreerde lasser die altijd vond dat iedereen tegen hem was. „Amrani voelde zich geflikt. Dat herinner ik me het best van hem. Het was nooit zijn schuld, maar altijd die van een ander”, zei zijn vroegere advocaat Didier de Quévy vanmorgen tegenover de Vlaamse krant De Standaard. Quévy stond Amrani in 2007 bij, nadat de politie een cannabisplantage en een wapenarsenaal bij hem had ontdekt. „Hij was geen gemakkelijke cliënt”, aldus Quévy. „Hij veranderde om de haverklap van advocaat.”

De buren van Amrani lieten tegenover De Standaard weten dat het de laatste tijd „een beetje beter” leek te gaan met Amrani en zijn vrouw Marie-Hélène (36), een wijkverpleegster. „Ze werkten zelfs allebei.” De verhoudingen waren wel eens slechter geweest. „Ze hebben jarenlang problemen veroorzaakt in het gebouw. Ze konden met niemand overweg en ze maakten in het holst van de nacht luid ruzie. Maar dit hadden we uiteraard nooit verwacht.”

Als tiener was Amrani al verschillende keren met de politie in aanraking gekomen. Als meerderjarige werd hij voor het eerst veroordeeld voor een verkrachting. Dinsdag moest hij zich opnieuw voor een zedenzaak bij het politiebureau melden. Daarin ligt wellicht een deel van de verklaring voor Amrani’s actie van dinsdag. Amrani werd in 2007 uiteindelijk veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf, maar kwam vorig jaar vervroegd vrij. Als hij opnieuw veroordeeld zou worden, moest hij terug naar de cel om de rest van zijn straf uit te zitten. Er stond dus veel op het spel.

Het lijkt erop dat Amrani bewust veel mensen wilde treffen met zijn actie. Een aanslag met granaten is bepaald niet alledaags. Amrani parkeerde dinsdag zijn auto om de hoek van het Luikse gerechtsgebouw, wandelde naar het eettentje Le Point Chaud op het centrale plein, nam de trap naar het dak van het gebouw en gooide vervolgens de granaten naar een bushalte, een paar meter verderop. Daarna laadde hij zijn FAL-machinegeweer en begon op de menigte te schieten.

In België is er een discussie losgebarsten over het feit dat Amrani vorig jaar vervroegd is vrijgelaten. De reacties op krantensites zijn fel. Toch is het niet ongebruikelijk dat iemand na twee derde van zijn straf vrij komt, liet de Gentse criminoloog Brice De Ruyver dinsdagavond tegenover de Belgische tv-zender Canvas weten. De Ruyver is er wel over verbaasd dat de man niet beter in de gaten is gehouden. „Hoe goed was de opvolging van zijn vervroegde, voorwaardelijke vrijlating?” vroeg hij zich af. „Dit roept toch vragen op. Deze man had al illegaal gehandeld in wapens. Zo verwonderlijk is het dus niet dat hij, na zijn celstraf, opnieuw op dezelfde manier aan geld probeert te komen.”

Volgens schattingen van de Belgische regering zijn er in het land ongeveer 2 miljoen wapens in omloop. Tot 9 juni 2006 konden burgers bepaalde soorten wapens vrij kopen. Na een ernstig schietincident in Antwerpen, mei 2006, is er een nieuwe, strengere wapenwet aangenomen. Enkel jagers en sportschutters kunnen nu nog wapens kopen.