Joden in de Verenigde Staten stemmen traditiegetrouw vooral op Democratische kandidaten. Barack Obama, John Kerry, Al Gore en Bill Clinton kregen meer dan driekwart van de Joodse kiezers achter zich. Slechts een enkele keer waren de verschillen in steun voor de Republikeinse en de Democratische kandidaat kleiner. Ronald Reagan sleepte in 1980 39 procent van de Joodse stemmen in de wacht; George Bush senior bracht het tot 35 procent in 1988. Maar nooit kreeg in de vorige eeuw een Republikein méér Joodse kiezers achter zich dan een Democraat.

Dat weten de Republikeinen anno 2011 maar al te goed. En dus strijden de Republikeinse kandidaten nu al om het hardst om de Joodse kiezer. Mitt Romney liet woensdag weten dat Israël de bestemming van zijn eerste buitenlandse reis als president zal zijn en dat hij de banden met Jeruzalem zal aanhalen.

Michele Bachmann, afgevaardigde uit Minnesota en eveneens in de race om een plaats in het Witte Huis, richtte haar pijlen deze week op president Obama. „Hij is de eerste president in 
de moderne geschiedenis die niet achter Israël staat”, verweet de populaire Tea Partykandidaat het staatshoofd. Ze voegde 
daaraan toe dat zij zelf „geen licht zou laten bestaan” tussen de betrekkingen met Israël.

Niet alle Republikeinse kandidaten staan overigens onverdeeld positief ten opzichte van Israël. Zo pleitte Ron Paul, volksvertegenwoordiger uit Texas, er onlangs voor de Amerikaanse hulp aan Israël te stoppen en geen dollar meer aan het vredesproces uit te geven. De westerse reactie op de nucleaire plannen van Iran om atoom­wapens te ontwikkelen, noemde hij „zwaar overtrokken.”

Obama zelf liet zich overigens ook niet onbetuigd. Hij lag onlangs onder vuur wegens antisemitische uitlatingen van de Amerikaanse ambassadeur in België. Republikeinse kandidaten riepen Obama daarop op de gezant de laan uit te sturen. Het Witte Huis reageerde met een officiële verklaring dat de president alle vormen van antisemitisme veroordeelt en pal achter Israël staat.