In het voorjaar is het uitzicht van Jacques Bakker (66) een plaatje. Vanuit de directiekamer in het grote bedrijfspand aan de rand van Lisse kijkt hij dan uit over bloeiende bollenvelden. Achter de bomenrand iets verderop ligt de Keukenhof.

Geen wonder dat Bakkers vader ruim 65 jaar geleden juist in deze omgeving startte met zijn onderneming. Voor de oorlog was Piet Bakker van plan om bollenvertegenwoordiger te worden. In 1945 bestond het bedrijf dat hij op het oog had niet meer. Daarom begon hij voor zichzelf.

Bakker plaatste een kleine advertentie in de krant. Klanten konden bij hem een bollengeschenkpakket bestellen. In Nederland was alles net na de oorlog schaars en op de bon. Het pakket dat mensen bij Bakker kochten, was dan ook niet bestemd voor de eigen tuin. „Mijn vader verstuurde de bestellingen naar het buitenland. Zo bedankten zijn klanten schenkers van voedsel- en kledingpakketten.”

Toen de tijden beter werden, kochten klanten ook bloembollen die ze zelf wilden planten. Bakker breidde zijn assortiment uit met planten en heesters. En de kleine advertenties in de krant kregen ondersteuning van een fraaie catalogus die naar klanten werd gestuurd. In de gang bij de directiekamer hangen ingelijste bladzijden van het promotiemateriaal uit de beginjaren van de onderneming. „Mijn vader liet de catalogus speciaal schilderen.” In een leeg vakje tussen de fraaie miniatuurtjes van rijpe aardbeien en fleurige bloemen is ruimte vrijgehouden voor de bijbehorende verkooptekst.

In de jaren 60 nam het bedrijf een enorme vlucht. Bakker: „In die tijd konden handelingen, denk bijvoorbeeld aan het bijhouden van adresbestanden, worden geautomatiseerd. Dat bood groeimogelijkheden.”

Inmiddels werken er gemiddeld zo’n 700 werknemers. In drukke tijden, zoals het voor- en het najaar, kan dat oplopen tot 1200. In een aantal weken tijd moeten zij dan meer dan 2 miljoen bestellingen verwerken.

De bekende catalogus ligt onder Bakkers handbereik op zijn bureau. Tweemaal per jaar valt het magazine bij miljoenen klanten in Europa op de mat. „De plaatjes zijn in alle landen hetzelfde.” Enkele maanden na de verschijning van de catalogus bekijkt de directeur het resultaat van het magazine uiterst kritisch. „Ik pluis bij wijze van spreken elke vierkante centimeter van de catalogus na. Heeft een artikel lekker gelopen, dan heb ik het goed gedaan. Maar is er te weinig van een bepaalde soort verkocht, dan heb ik net naast de smaak van de markt gezeten.”

Bakker probeert steeds vernieuwend te zijn. Tikkend op bladzijdes in de catalogus voor komend voorjaar: „Dit is wat opvallends: een gele feelelie die naar citroen geurt. En de mix van paars met crème dahlia’s hebben we zelf bij elkaar gezocht. De bloemen zijn natuurlijk niet nieuw, maar door kleuren die goed combineren bij elkaar te zoeken, maken wij het de klant makkelijk.”

Bakker is actief in negentien landen binnen Europa. In de meeste landen heeft het postorderbedrijf een eigen kantoor. „Onze filosofie is: je moet datgene daar doen, waar je dat het beste kunt doen. Daarom is er in Frankrijk een Franse klantenservice en worden werkzaamheden zoals de invoer van adressen en bestellingen op het kantoor daar verricht. Vervolgens komen al die gegevens op ons hoofdkantoor in Lisse binnen. Want de verzending van alle goederen vindt van hieruit plaats.”

Dus komen de bloembollen, planten en heesters –elk goed voor ongeveer een derde deel van de omzet van Bakker– ook binnen op het hoofdkantoor. „De kwekers leveren hun partijen aan bij onze vestiging in het vlak bij Lisse gelegen De Zilk. Daar controleren medewerkers de handel op kwaliteit en verpakken ze de artikelen in kleine hoeveelheden. Daarna komen alle producten op ons hoofdkantoor in Lisse binnen. Van hieruit sturen wij ze naar de klanten in het binnen- en buitenland.”

Frankrijk, Duitsland en Engeland zijn voor Bakker de belangrijkste exportlanden. „In Duitsland hebben onze catalogussen eenmaal een respons van bijna 100 procent opgeleverd. Dat was na de val van de Berlijnse Muur in 1989. Wij stuurden toen onmiddellijk catalogussen daarheen. De Oost-Duitsers bestelden massaal. We waren een van de eerste bedrijven waar de mensen als het ware iets uit het vrije Westen konden bestellen.”

In toenemende mate komen de bestellingen via de website binnen. „Maar we zijn nog lang niet zo ver als postorderbedrijven Wehkamp en Otto, die hun dikke catalogussen niet langer meer verspreiden.”