Urenlang zijn drie pathologen doorgezaagd over de doodsoorzaak, maar hun meningen bleven verdeeld. Twee van de drie, An Maes van het NFI en onafhankelijk patholoog Frank van de Goot, konden geen oorzaak vaststellen. De lichaampjes waren daarvoor al te veel vergaan. De derde deskundige, Danny Spendlove, meent dat het laatste kind heeft geleefd. Hij zag bloeduitstortingen in de hals en aan het hoofd en concludeerde dat de baby is gewurgd of gesmoord. Maar omdat elders op het lichaampje ook zulke vlekken zaten waarvoor Spendlove volgens de rechters geen goede verklaring heeft, is de rechtbank niet overtuigd van zijn conclusie.

Het OM nam de bevindingen van Spendlove wel aan, maar vond dat ook zonder hem al vaststond dat de baby’s waren vermoord. Justitie vond het niet aannemelijk dat een gezonde vrouw, die al twee gezonde kinderen heeft, drie keer achter elkaar een dood kind baart en eiste dat de vrouw 8 jaar de gevangenis in ging.

Anita C. baarde de eerste baby in 2007, de laatste in juli vorig jaar. Ze was elke keer ontzettend bang dat de bevallingen ontdekt zouden worden. Haar angst was zo groot dat ze niet eens naar de baby’s durfde te kijken. Omdat ze niets hoorde en niets voelde bewegen, deed ze de baby’s in doeken en vuilniszakken. De eerste baby begroef ze in de tuin, de tweede in een bloempot en de derde vond de politie tijdens een huiszoeking in het tuinhuisje.

De zaak kwam aan het licht toen C. doodziek in het ziekenhuis kwam met, zo dachten de artsen, een tumor in haar baarmoeder. Die werd verwijderd en onderzocht. Het bleek een deel van de placenta te zijn dat niet had losgelaten na de laatste bevalling. Zelfs toen dat bekend was, ontkende Anita C. dat ze zwanger was geweest. Naar aanleiding daarvan werd aangifte gedaan.

Het OM weet nog niet of het in hoger beroep gaat.