2001: Griekenland ruilt de drachme in voor de euro, op dat moment alleen nog een elektronische munt. Het land onderwerpt zich daarmee aan de strenge begrotingsregels van het stabiliteitspact. Het Zuid-Europese land behoort dan nog tot de snelst groeiende economieën van de eurozone.

2002: De euro wordt als papieren munt ingevoerd. De valuta van de twaalf eurolanden, waaronder de drachme en de gulden, verdwijnen.

2004: De Grieken erkennen dat ze gelogen hebben om deel te kunnen nemen aan de euro. Hun begrotingstekort ligt al sinds 1999 boven de grens van 3 procent die de EU hanteert.

2005/2006: Maatregelen om de overheidsuitgaven te hervormen, werpen vruchten af. De tekorten dalen terwijl de economie nog altijd groeit.

2009: De wereldwijde financiële crisis eist zijn tol. Griekenland komt hier aanvankelijk relatief goed doorheen. Na verkiezingen herziet de nieuwe regering-Papandreou echter de begrotingscijfers. Het begrotingstekort en de staatssteun blijken jarenlang kunstmatig laag te zijn gehouden. Investeerders reageren geschokt.

Januari 2010: Griekenland ontvouwt plannen die het begrotingstekort drastisch moeten terugdringen. De uitgaven moeten omlaag en de belastingopbrengsten omhoog.

April 2010: Athene vraagt officieel om hulp aan de overige eurolanden en aan het IMF. Kredietbeoordelaar S&P verlaagt de kredietstatus, wat leidt tot onrust op de effectenmarkten.

Mei 2010: Griekenland wordt het met de EU en het IMF eens over een reddingsplan ter waarde van 110 miljard euro. Voorwaarde is dat het land zijn enorme begrotingstekort structureel aanpakt. Rellen en brandstichting in Athene, waarbij zelfs doden vallen.

Juli 2010: Het Griekse parlement gaat akkoord met een omstreden pensioenhervorming, een belangrijke voorwaarde voor de steun van de EU en het IMF.

Mei 2011: Premier George Papandreou moet weer aankloppen bij de EU en het IMF. Die willen opnieuw helpen, maar alleen als Griekenland nog drastischer bezuinigt.

Juni 2011: Opnieuw grootschalige protesten tegen bezuinigingen en privatiseringen. Om het politieke draagvlak voor de impopulaire maatregelen te vergroten, herschikt Papandreou zijn kabinet. Zij nieuwe regeringsploeg krijgt het vertrouwen van het parlement.

Juli 2011: De andere eurolanden worden het eens over een tweede reddingspakket voor Griekenland. Cruciaal onderdeel hiervan is dat de private sector, in feite de banken, een bijdrage zal leveren.

Augustus 2011: Er ontstaat politieke commotie over een onderpand dat Finland bedongen heeft in ruil voor steun aan de Griekse overheid. Voor andere eurolanden, waaronder Nederland, is dit onaanvaardbaar.

September 2011: Inspecteurs van de EU en het IMF breken een inspectie in Griekenland af. Ze zijn ontevreden over de Griekse vorderingen om het tekort terug te dringen. De Duitse overheid treft voorbereidingen voor een mogelijk bankroet van Griekenland. In Nederland lekt uit dat het ministerie van Financiën ervan uitgaat dat een Grieks bankroet onvermijdelijk is.