Na een huwelijk van bijna veertig jaar kreeg de echtgenote van N. paranoïde verschijnselen en verdacht zij hem ervan overspel te hebben gepleegd en werd zij steeds achterdochtiger. Ze wilde van hem scheiden. N. besloot toen dat hij liever samen wilde sterven dan scheiden.

Nadat hij zijn vrouw om het leven had gebracht, nam hij slaappillen en reed naar de Stormvloedkering in de Oosterschelde om daar het water in te rijden. Zover kwam het niet want bij Kamperland reed hij tegen een hekwerk. De volgende ochtend vonden voorbijgangers de auto, met daarin de man en op de bijrijderstoel het levenloze lichaam van zijn echtgenote.

Als motivering voor de aanmerkelijke lagere straf ten opzichte van de eis stelt de rechtbank dat vergelding van overheidswege in het niet valt bij het leed dat N. zichzelf en zijn kinderen heeft bezorgd. „Een langdurige celstraf ontneemt het perspectief van kinderen en kleinkinderen om al het goede van hun gezinsleven in herinnering te houden en te laten terugkeren”, aldus de rechtbank.

Het Openbaar Ministerie weet nog niet of het in hoger beroep gaat.