Old Dutch is het laatste gebouw dat resteert van een noodwinkelcentrum dat direct na het bombardement op Rotterdam in mei 1940 is gerealiseerd. Voor de bouw is puin van het bombardement gebruikt. Het pand heeft kenmerkende kleine ruitjes, omdat in de oorlog geen grote ruiten te krijgen waren.

De gemeente Rotterdam bestempelde het pand in 2009 tot monument op advies van de Bond Heemschut. Dat was een streep door de rekening van de eigenaar, die het gebouw wilde renoveren. Volgens hem heeft het restaurant nooit deel uitgemaakt van het noodwinkelcentrum, al is het er vlak naast gebouwd. Ook vindt hij de bouwstijl niet bijzonder. De eigenaar vreest dat de waarde van zijn pand flink zal dalen door de beperkingen die de monumentenstatus oplegt.

De bestuursrechter acht bewezen dat het gebouw wel degelijk bij het noodwinkelcentrum heeft gehoord, al wijkt het qua architectuur en bouwstijl af. Destijds is ook een bouwvergunning aangevraagd voor een noodgebouw, zo staat in de uitspraak. „En hoewel het pand wellicht niet van zeldzame architectonische waarde is, heeft het wel cultuurhistorische waarde.”

De monumentenstuatus verhindert de eigenaar volgens de bestuursrechter niet om te renoveren of te verbouwen, want dat is binnen de grenzen van de Monumentenwet toegestaan. Bovendien heeft de gemeente Rotterdam hem zogenoemde nadeelcompensatie aangeboden, voor zover die nodig is.