De verhuiswagen kwam gisteren voorrijden. Vorige week donderdag hielden leerlingen en ouders een afscheidsgala.

De sluiting van het christelijke schooltje illustreert de leegloop van menig dorp op het platteland. Jongeren trekken weg. Op It Ljochtbeaken zaten nog 21 kinderen, van wie er 8 naar het voortgezet onderwijs gaan. Het schooltje voldoet niet meer aan het vereiste minimumaantal leerlingen.

„Het doet absoluut pijn”, zegt plaatsvervangend directeur Anna Leystra. „Er zijn veel tranen gelaten. Het was op school toch één grote familie. In een winkel hoorde ik iemand zeggen: „Wéér verdwijnt er iets uit Warten.”

De peuterspeelzaal is ook gekrompen. Twee jaar geleden zaten daar vijftien kinderen op, nu nog acht. De vrees bestaat dat er ook steeds minder mensen in de kerk komen. Ook hier speelt vergrijzing een rol.”

Vijf van de dertien kinderen van It Ljochtbeaken gaan verder op de openbare school De Finne in Warten (de naam Finne is ontleend aan een klein stukje land vlak bij een boerderij). De Finne telt zo’n honderd leerlingen.

De resterende acht pupillen van It Ljochbeaken belanden op een christelijke basisschool in Garijp, 7 kilometer verderop. Voor de vier leerkrachten van het schooltje is een andere plek gevonden.

Warten telt zo’n 1000 zielen en heeft een gereformeerde en een hervormde kerk. Eind mei werd er in een speciale dienst stilgestaan bij het verdwijnen van de christelijke dorpsschool. „Het was heel bijzonder en niet makkelijk. Enerzijds was er verdriet en anderzijds dankbaarheid. Heel dubbel.”