In het kader van zijn droogtemaatregelen, die nog onverkort van kracht zijn, komt hij met dit plan. „Nederland is voor haar zoet water voor een groot deel afhankelijk van de aanvoer van water van de Rijn en de Maas”, memoreert de CDA-bewindsman. „Voor de Maas is daarvoor in 1995 met Vlaanderen een verdrag gesloten waarin Vlaanderen tijdens droge periodes een afvoer naar Nederland garandeert van minimaal 10 m3/sec. Voor de Rijn bestaat een dergelijk verdrag nog niet.”

Soortgelijke afspraken bestaan wel in het geval er te veel water via de Rijn Nederland dreigt binnen te stromen. Maar aangezien deskundigen voorspellen dat ons land de komende jaren vaker gebukt kan gaan onder droogte, moeten er volgens Atsma ook afspraken worden gemaakt over de minimumwaarden. Het zoetwatersysteem is immers voor een groot deel afhankelijk van de grote rivieren en daarmee dus ook de scheepvaart, de landbouw en de drinkwatervoorziening.

Atsma klopt bij de buurlanden aan, juist op het moment dat zij niet te spreken zijn over een aspect van het Nederlandse ‘Rijnbeleid’. De buurlanden willen namelijk dat Nederland de sluizen in het Haringvliet op een kier zet, zodat vissen naar binnen kunnen zwemmen om in de hoger gelegen Rijngebieden te paaien. In het verleden zijn daar afspraken over gemaakt, maar Nederland wil die terugdraaien. De overige Rijnlanden zijn daar ontstemd over, omdat zij al investeringen hebben gedaan om dat paaien makkelijker mogelijk te maken.