Hardloper Jos Piepenbrock uit Groesbeek (50) kan er nu wel een beetje om lachen, maar vorige week had hij het niet zo breed tijdens zijn rondje door de bossen bij zijn woonplaats. Een buizerd had het op hem voorzien.

„Ik loop drie keer per week hard. Lekker door het bos, want ik ben graag in de natuur. Het brede bospad liep wat af. Plotseling zag ik voor me een grote roofvogel aan komen vliegen. Wat een mooi beestje, dacht ik bij mezelf. Maar de buizerd kwam met zijn geweldige spanwijdte recht op me af.”

Piepenbrock weet niet wat hem overkomt. „Het beest maakte veel geluid. Ik dook weg, en de buizerd ging achter mij in een boom zitten. Terwijl ik achterom keek en verder wilde gaan, zag ik het dier opnieuw de aanval inzetten. Van achteren. Ik maakte allerlei wilde zwaaibewegingen met mijn armen en met mijn stem maakte ik woeste geluiden om de roofvogel van me af te houden.”

De onfortuinlijke hardloper spiedt intussen de grond voor hem af naar een geschikte tak om de buizerd eventueel van hem af te slaan. „Gelukkig was dat niet nodig, want na de tweede aanval bleef het dier op een boomtak rusten. Ik ben rustig verder gelopen.”

Piepenbrock mijdt tegenwoordig het stukje bos waarin hij werd aangevallen. „Dat lijkt mij het meest verstandig.”

Zijn collegahardloper Jeroen van Erp kwam er vorige week minder goed van af. Een buizerd raakte met een klauw zijn schedel waardoor de hardloper zich in een nabijgelegen restaurant moest laten behandelen.

De Groesbeekse incidenten staan niet op zichzelf. Vanuit het hele land komen meldingen van aanvallen door buizerds. Zo waarschuwde de politie vorige week tegen een agressief exemplaar tussen Winterswijk en Aalten die twee mensen had verwond. Op landgoed IJsselvliedt in Wezep werden vorige week in elk geval twee hardlopers aangevallen door een buizerd.

Voorzitter Hanneke Sevink van Werkgroep Roofvogels Nederland (WRN) bestrijdt dat de aanvallen door buizerds meer voorkomen dan vroeger. „De signalering is sneller en intensiever geworden. Mensen twitteren en sms’en. De communicatie rondom dit soort incidenten gaat veel sneller. In de broedtijd verdedigt de buizerd nu eenmaal haar nest. Bovendien is de druk van de mens op recreatiegebieden steeds groter geworden.”

Sevink benadrukt dat de aanvallen van buizerds van tijdelijke aard zijn. „Als het broedseizoen voorbij is en de jongen uitvliegen, is het voorbij. Als mensen in bossen of andere natuurgebieden rustig wandelen, is er niets aan de hand. Ga in elk geval nooit met een tak slaan naar de vogel”, adviseert ze. „Zwaai met de armen en maak geluid. Probeer de vogel schrik aan te jagen zonder hem te verwonden.”

De media-aandacht voor de zogeheten aanvallen door buizerds stuit Frank de Roder van de Werkgroep Roofvogels Flevoland tegen de borst. „Het gaat helemaal niet om aanvallen. De buizerds verdedigen slechts hun nest tegen indringers en scheren daarbij vlak over iemands hoofd. Niet om te verwonden, maar alleen om te verjagen. De waarneming van mensen die zoiets meemaken, staat ver af van de werkelijkheid. Een echte aanval waarbij iemand gewond raakt, komt nauwelijks voor. De betrouwbaarheid van dergelijke meldingen is heel gering.”

De Roder windt zich op als hij hardlopers ziet in felgekleurde tenues en dopjes in de oren om muziek te luisteren. „Allemaal leuk en aardig, maar de felle kleuren maakt de buizerd alerter. Door de oordopjes merkt de hardloper bovendien niets van de omgeving en schrikt zich een hoedje als zo’n grote roofvogel over hem heem scheert. Door dat soort incidenten worden de wildste verhalen de wereld in geslingerd. Mensen moeten nadenken waar ze mee bezig zijn en gebieden waarvan bekend is dat er een buizerd broedt mijden.”