Tweeënhalf jaar cel voor diamantroof Gassan
De rechtbank in Amsterdam heeft donderdag de 26-jarige D.P. veroordeeld tot 2,5 jaar celstraf wegens de spectaculaire roof van nagenoeg de gehele bedrijfsvoorraad aan diamanten van zijn werkgever Gassan Diamonds. De inkoopwaarde van de ontvreemde diamanten bedroeg circa 6,8 miljoen euro. Tegen P. was vier jaar cel geëist.
De Zwollenaar werkte sinds april vorig jaar bij de Amsterdamse diamanthandelaar. In de maanden voorafgaand aan ’de grote slag’ op 4 augustus verduisterde hij geregeld diamanten en sieraden.
De rechtbank veroordeelde de 54-jarige A.J. en de 40-jarige P. van H. ieder tot 240 uur werkstraf en zes maanden voorwaardelijke gevangenisstraf. Zij verborgen de miljoenenbuit in de buurt van hun woonplaats Almere. Van H. hielp P. bovendien het land uit, direct na de roof. De officier van justitie had tegen dit tweetal achttien maanden cel geëist, waarvan zes maanden voorwaardelijk.
De roof - in juridische termen verduistering in dienstbetrekking - was even opzienbarend als eenvoudig. P. hield op de bewuste dag zijn collega’s voor de gek door, op het moment dat iedereen op het punt stond naar huis te gaan, te zeggen dat hij iets was vergeten. Op die manier kon hij minutenlang tegen de regels in in de sorteerkamer van Gassan verblijven. Hij verborg de miljoenenbuit in een magnetrondoos, waarmee hij even later doodgemoedereerd het pand uitwandelde. De doos bevatte circa 8000 diamanten.
De motieven van P. waren geldgebrek als gevolg van een faillissement, een hardnekkige gokverslaving en liefde voor een werkneemster van een Hilversumse seksclub (de dochter van verdachte J.). Na de roof zocht hij deze vrouw op in Mexico. De vrouw staat internationaal gesignaleerd wegens haar betrokkenheid bij de roof. Begin september keerde P. terug naar Nederland en meldde hij zich bij de politie, moe van het bestaan als voortvluchtige.
In het vonnis benadrukt de rechtbank dat vertrouwen in de diamanthandel essentieel is. Een bedrijf als Gassan moet kunnen vertrouwen op de integriteit van zijn medewerkers. Permanente controle is ondoenlijk. P. heeft het bedrijf financieel benadeeld, ondanks het feit dat de buit grotendeels is teruggevonden, en de banen van zijn collega’s op het spel gezet. Daarbij overweegt de rechtbank dat P. in 1999 al eerder in de fout ging. Toen ging hij er met een kleine partij sieraden vandoor die hij voor de handel in consignatie had gekregen.
Het Openbaar Ministerie overweegt in de zaak-P. hoger beroep, omdat de straf aanzienlijk lager is uitgevallen dan geëist.