Dat concludeert het Verweij-Jonker instituut in een rapport over partnergeweld en opvoeden dat maandag is gepresenteerd. Het rapport is opgesteld op verzoek van de vier grootste steden van het land.

Het instituut ondervroeg honderd moeders en 84 jongeren over het onderwerp. De onderzoekers hebben geen verschillen ontdekt in aard en ernst van het geweld binnen autochtone en allochtone groepen. Wel ervaren allochtonen soms een groter taboe om over het geweld te praten. Ze kunnen daardoor in een groter isolement belanden.

Moeders zijn door het geweld vaak zo ontredderd dat ze moeite hebben hun kinderen goed op te voeden. Ook als het geweld is gestopt, blijft het gezin de trauma’s dragen. Kinderen kunnen op die manier belemmerd worden in hun ontwikkeling.

De onderzoekers pleiten voor vroege signalering van het geweld. Ook is het belangrijk dat de getroffen gezinnen uit hun isolement worden gehaald, en dat ouders leren op een andere manier met hun problemen om te gaan.

In een reactie op het onderzoek zegt de Rotterdamse wethouder Hugo de Jonge (jeugd en gezin) namens de vier grote steden (Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht) dat kindermishandeling en huiselijk geweld ook bespreekbaar moet worden gemaakt bij familie en leraren. „Zij zijn cruciaal in de aanpak van huiselijk geweld en kindermishandeling”, aldus De Jonge.

Ook vindt hij dat buurtnetwerken kunnen worden ingezet, aangezien slachtoffers zich daar vaak in eerste instantie toe wenden. „Daarnaast is het zaak verder te investeren in het aanbod van bestaande opvoedingsondersteuning en instanties zoals de Centra voor Jeugd en Gezin (CJG’s).”