Deze week vierde de hersteld hervormde predikant zijn zesenzestigste verjaardag. Vorige week preekte ds. Kleiberg afscheid van Achterberg. Hij had graag nog door willen gaan als dienstdoend predikant. „Maar de kerkorde is daarin duidelijk: als je de leeftijd van 65 hebt bereikt, moet je 1 mei na je vijfenzestigste met emeritaat.”

Ds. Kleiberg was ruim dertig jaar predikant. Daarvoor had hij verschillende banen, zoals vertegenwoordiger en drogist. „We hadden juist een drogisterij gekocht dicht bij de Uithof in Utrecht. Onze portemonnee hadden we erin uitgeschud. Toen werd ik geroepen tot het ambt.”

In 1976 ging hij theologie studeren in Utrecht. „Twee jaar later werd de winkel leeg verkocht, omdat een fulltime dagtaak en de studie te veel werd. We bleken toen voor een saneringsvergoeding in aanmerking te komen. Op tweede kerstdag 1980 ben ik bevestigd in Vinkeveen. Op 1 januari van het volgende jaar stopte de sanering. Ik heb dit achteraf als een wonderlijke leiding van de Heere gezien.”

De hervormde gemeente van Vinkeveen was als het ware liefde op het eerste gezicht, zegt ds. Kleiberg. „Het was een grote gemeente, en een betrokken jeugd. Ze waren rechttoe, rechtaan, en zo wilden ze ook behandeld worden.”

Letter U

Nog steeds is hij bekend in het dorp tussen Utrecht en Amsterdam. „Onlangs kwam ik een catechisante van destijds tegen. Ze zei: „Ik weet nog goed hoe u een grote letter op het bord zette. Die letter moest je goed onthouden. Het was de letter U: uit U, door U, tot U. Die woorden staan nu op de grafsteen van mijn moeder.” Als je dat hoort, raakt je dat vanbinnen.”

Van 1985 tot 1990 stond ds. Kleiberg in Oude-Tonge, op het eiland Goeree-Overflakkee. „Dat was een wat geslotener gemeente. Oude-Tonge had destijds een haven voor beroepsvaart. In de kersttijd lagen daar wat schepen voor anker. Op Nieuwjaarsdag brachten mijn vrouw en ik de schippers een dagboek en een gemeentegids van de kerk. Dat werd gewaardeerd.”

Daarna ging de weg naar Veenendaal. „Dat lag me totaal niet. Ik voel me meer een dorpsdominee dan een stadsdominee. Toen we er gingen wonen, was de pastorie in Veenendaal te klein. Ik zei tegen m’n vrouw: „Laat de dozen maar ingepakt staan, we zijn hier toch met vier jaar weer weg.”” Maar het werd zijn langste gemeenteperiode. Hij stond er ruim zeventien jaar.

Ds. Kleiberg moest naar Veenendaal gaan. Het was het beroep waarbij hij duidelijk een tekst van God kreeg, zegt hij. „Ik was er sterk mee bezig hoe Zacharias het zwijgen werd opgelegd toen hij ongehoorzaam was. Toen was het duidelijk. Bij andere beroepen kreeg ik er rust op. Dan gleed zo’n beroep van me af of dan ging de gemeente waaraan ik verbonden was van me af en werd ik getrokken naar de nieuwe gemeente. Met één gemeente, Sint Maartensdijk, heb ik veel te stellen gehad. Maar ik kreeg geen bevestiging. En dan geldt: bij mist niet uitvaren.”

In Veenendaal waren de kerkelijk meelevende leden van de Vredeskerk op 1 mei 2004 „voor het overgrote deel hervormd gebleven, zoals ik dat zie.” Met name voor gemeenteleden was het een moeilijke tijd, denkt hij. „Zij zijn er gedoopt, hebben er belijdenis gedaan en hebben de kerk na de oorlog van hun spaarcenten opgebouwd. Ik heb het altijd gewaardeerd dat ds. B. J. van Vreeswijk zich er hard voor maakte dat we nog een jaar in het kerkgebouw mochten kerken. Daarna huurden we het kerkgebouw van de gereformeerden. Eigenlijk een bijzondere constructie, want zij waren ook opgegaan in de Protestantse Kerk in Nederland. Later hebben we van hen de Brugkerk gekocht.”

Achterberg in 2007 was zijn laatste gemeente. Hij is in Veenendaal blijven wonen. „Toen ik het beroep naar Achterberg mocht aannemen, was er geen pastorie. In overleg is besloten dat ik in Veenendaal zou blijven wonen. De afstand, zo’n 10 kilometer, maakte niet uit. Ik voel me thuis in Achterberg.”

Nog elke zondag preekt ds. Kleiberg drie keer. „Volgend jaar hoop ik dat terug te brengen naar twee keer. Als het me lukt om nee te zeggen. Want preken doe ik het liefst.” Ook blijft hij pastoraal werk doen in Den Helder, voorheen zijn consulentgemeente, en in Achterberg, tot de bouw van de nieuwe kerk klaar is.

Ds. Kleiberg heeft afscheid genomen met een glimlach, zegt hij, want zijn emeritaat vangt bijna geruisloos aan. „Tegelijk ben ik maar een schakeltje in de goddelijke ketting, dat er eens tussenuit zal vallen. Maar de ketting blijft heel, daar zorgt God voor.”