Zacht tromgeroffel klinkt wanneer de stoffelijke resten van Brummelhuis om exact drie uur naar het graf worden gedragen. Voorop in de stoet loopt een militair met een zwart omfloerste trom. Daarachter dragen vier militairen het kleine kistje dat bedekt is met een Nederlandse vlag. De nabestaanden volgen.

Ondanks dat er zo’n 150 belangstellenden op de plechtigheid zijn afgekomen, is het stil. Alleen wat vogels zijn te horen. Op de achtergrond klinkt het geluid van auto’s.

De militairen zetten het kistje op het graf. Het is de plaats waar Brummelhuis tientallen jaren lag. Naamloos. Na veel inspanningen van de familie is Brummelhuis eindelijk aan de hand van DNA-materiaal geïdentificeerd. Zijn stoffelijke resten zijn opgegraven en onderzocht. Nu worden ze op dezelfde plaats weer ter ruste gelegd. Door de identificatie van Brummelhuis, zijn er geen naamloze graven meer op het ereveld. Vier militairen die na de slag om de Grebbeberg niet terugkeerden, zijn nooit gevonden.

Wat er exact met Brummelhuis is gebeurd, zal waarschijnlijk nooit bekend worden, zo zegt Vincent Brummelhuis, een neef van de gesneuvelde soldaat. Zeker is dat de soldaat tijdens de gevechten uit de stelling is gegaan. In de buurt van Ouwehands Dierenpark is hij gedood. Alleen zijn jasje is teruggevonden, hangend op een schop.

Na de toespraak van Vincent Brummelhuis ontvangt de familie de vlag, een baret en het Mobilisatie-Oorlogskruis, de onderscheiding voor dienstplichtigen die Wim Brummelhuis postuum heeft gekregen. Familieleden leggen rozen op de kist.

Opnieuw klinkt er zacht tromgeroffel. Het kistje zakt langzaam in het graf. Vincent Brummelhuis en een militair onthullen de nieuwe steen. Na 71 staat er eindelijk een naam op het graf van Wim Brummelhuis.