Op 16 september dit jaar wordt ‘t Hart 70 en is het welletjes geweest, vindt ze. „Straks eindig ik nog als een soort Kaddafi, compleet met zonnebril, zittend op de dijk”, lacht ze.

’t Hart begon de crèche in 1971 in haar achtertuin. Dat was vooral uit praktisch oogpunt omdat ze op die manier de opvang van zeehonden kon combineren met de zorg voor haar destijds 4-jarige zoontje.

In de jaren die volgden groeide de crèche uit tot een, zoals ‘t Hart het noemt, „waar zeehondenziekenhuis”, compleet met laboratorium, apotheek en onderzoeksapparatuur. Sinds de jaren tachtig neemt ook wetenschappelijk onderzoek een belangrijke plaats in binnen de crèche, die sinds 2006 officieel de naam van de oprichtster draagt.

Trots is ‘t Hart, die geboren werd als Leentje Godlieb, op het feit dat ze mensen in binnen- en buitenland „mededogen en respect voor dieren” heeft kunnen bijbrengen. Als een van de hoogtepunten van haar carrière noemt ze de oprichting van Stichting Sea Alarm, die wordt gesponsord door oliemaatschappijen en zorg draagt voor dieren die waar ook ter wereld het slachtoffer zijn van olierampen. Toch noemt ze als absoluut hoogtepunt het kunnen vrijlaten van in de crèche aangesterkte zeehonden. „Daar doe ik het allemaal voor.”

Ook al is ‘t Hart na 16 september niet langer directeur, ze zal altijd nauw betrokken blijven bij de crèche en de zeehonden, bezweert ze. „De zeehonden hoeven geen dag zonder mij. Ik ben veertig jaar geleden begonnen als vrijwilliger en zo eindig ik ook weer.”