Van den Berg: Top NS terecht weg
„Onvermijdelijk en terecht”, noemt SGP-kamerlid Van den Berg het gedwongen vertrek van de NS-directie. Als volksvertegenwoordiger én als frequent treinreiziger hunkert hij naar een nieuwe start. „In ieder ander bedrijf dat zo slecht presteert, waren de verantwoordelijken allang vertrokken.”
„Ik zou er een boek over kunnen schrijven”, verzucht Van den Berg over de problemen die hij ondervond op het traject Nunspeet-Den Haag. Talloze keren vertraging, stakingen, NS-onderdelen die elkaar de zwartepiet toespeelden; te veel om op te noemen. „We hebben de laatste jaren alleen maar achteruitgang gezien.”
„Essentieel” is volgens Van den Berg het probleem van de „verziekte werksfeer.” Daar kan volgens hem alleen iets aan worden gedaan door een nieuwe directie. Het gaat wat hem betreft nu niet om eentiende procentpunt meer of minder punctualiteit, maar om vertrouwen in elkaar en „betere arbeidsverhoudingen.”
Het punctualiteitscijfer waarover getwist wordt -80 procent van de treinen op tijd- is volgens Van den Berg op zich al veel te laag. Funest voor het mobiliteitsbeleid, stelt hij. Het doet hem, als „enthousiast aanhanger van het openbaar vervoer”, leed om te zien dat zelfs trouwe treinreizigers afhaken. Als NS-klant kan hij het echter alleszins begrijpen.
Terwijl een nieuwe NS-top gaat werken aan vertrouwen bij personeel, reiziger en politiek, moet de politiek wat Van den Berg betreft zorgen voor een goed wettelijk kader voor het spoor. Ook aan de zijde van de politiek is veel fout gegaan, oordeelt hij. „De politiek is in het eigen zwaard gevallen. We zagen dat het niet goed ging, maar konden niks doen. We hadden onszelf van onze instrumenten beroofd.”
Het wachten was op minister Netelenbos (Verkeer), die als grootaandeelhouder het vonnis zou vellen. Een „noodgreep”, wat Van den Berg betreft. Het oude staatsbedrijf NS had volgens hem nooit zo vergaand verzelfstandigd mogen worden. „Het gaat bij het spoor om een publieke nutsfunctie. Dat regel je niet met behulp van privaatrechtelijke contracten. Er moeten wettelijke kaders zijn.”
Inmiddels liggen er wettelijke kaders bij de Kamer. Daarin wordt vastgesteld hoe de verantwoordelijkheden liggen tussen overheid en de NS. Van den Berg wil dat ze zo snel mogelijk besproken en vastgesteld worden. Alleen op die manier kan hij, de treinende volksvertegenwoordiger, weer stem geven aan de brede frustratie bij de NS-klandizie.