Fractievoorzitter Dittrich brak de spanning door te bekennen dat hij wakker had gelegen van de vraag wat te doen. Oppositie voeren tegen een kabinet van CDA en PvdA had voor de hand gelegen. Nadat die partijen ruzie kregen, had D66 niet thuis kunnen geven, „maar in de politiek zitten alleen angsthazen stil.” Hij verwacht dat D66 dankzij regeringsdeelname weer een relevante partij wordt.

Voor hem had het alternatief zwaar meegewogen. „Moest ik toezien hoe CDA en VVD met LPF of met de kleine christelijke partijen om de tafel zouden gaan zitten?”

Hij vindt dat zijn partij veel binnen heeft gehaald: honderden miljoenen extra voor onderwijs en kenniseconomie, meer geld voor natuur en milieu en een impuls op het gebied van bestuurlijke vernieuwing. Wel aanvaardde het congres een motie waarin de fractie wordt opgeroepen een dualistische houding in te nemen tegenover het kabinet.

D66 zal de ministers voor Bestuurlijke Vernieuwing en voor Economische Zaken en de staatssecretaris voor Cultuur leveren. Dittrich zegde toe dat een van hen een vrouw zal zijn. Volgens hem is de fractie „volkomen vrij” een eigen koers te varen in zaken waarover niets is afgesproken

Het regeerakkoord werd verdedigd door de drie onderhandelaars Dittrich, De Graaf en Bakker. Laatstgenoemde verdedigde dat er niet zonder meer wordt gekoppeld tussen lonen en uitkeringen. Onze producten zijn te duur voor het buitenland. Daarom vallen er volgens hem ontslagen.

Dittrich nam de ingreep in de WAO voor zijn rekening. Van de miljoen WAO’ers kunnen er veel werken, „maar ze vinden de weg naar de arbeidsmarkt niet.” Een overgrote meerderheid van het congres gaf de gevraagde steun, maar betreurde in een motie nog wel dat de acceptatieplicht op scholen niet is geregeld.