Het ziekenhuis kan daarmee een wereldwijde primeur krijgen, maar volgens een woordvoerster willen de betrokken medici eerst een ethische discussie voeren over de wenselijkheid van een dergelijke ingreep.

Gezichtstransplantaties kunnen een uitkomst zijn voor mensen die door brand, ziekte of ongeval een zeer ernstig verminkt gelaat hebben opgelopen. In de regel bestaat er echter geen directe medische noodzaak voor, omdat er geen sprake is van een levensbedreigende aandoening.

In bepaalde gevallen kunnen verminkingen echter zo ernstig zijn dat daar wel degelijk sprake van is. Dat is bijvoorbeeld het geval als iemand er zo zwaar onder lijdt dat hij of zij in een totaal isolement raakt of zelfs overweegt „uit het leven te stappen”, zei de zegsvrouw van het UMC vrijdag.

In een dergelijke situatie zou volgens het UMC een afweging gemaakt kunnen worden tussen de voors en de tegens van een transplantatie, die net als orgaantransplantaties de nodige risico’s kent. Zo bestaat er altijd de kans op complicaties en moet een patiënt zijn hele leven middelen gebruiken tegen afstotingsverschijnselen. Die middelen kunnen op hun beurt weer de levensverwachting bekorten.

Bovendien is het uiterst moeilijk een gezicht te herstellen als de getransplanteerde huid wordt afgestoten. Daar komt nog bij dat er niets bekend is over de psychische gevolgen voor iemand die met de gezichtshuid van een overledene door het leven gaat.

Het is overigens niet zo dat mensen die het gelaat van een ander hebben gekregen op de donor gaan lijken, aangezien de uiterlijke kenmerken van een gezicht voor een belangrijk deel worden bepaald door onderliggende spieren en botten.