Met name door het gure maatschappelijke klimaat zouden Turkse jongeren vervallen in apathie en steeds minder binding met de Nederlandse samenleving voelen. Daarmee worden de jongeren sneller vatbaar voor criminaliteit en islamitische radicalisering.

De tien professionals richten hun pijlen echter niet alleen op het „falend diversiteitsbeleid”, maar constateren ook dat er te weinig Turkse Nederlanders zijn die een rolmodel voor de jongeren vormen.

Al met al is er volgens de ondertekenaars een groeiende groep jongeren aan het ontstaan die zich ontheemd voelt. „Ze voelen zich niet welkom in de Nederlandse samenleving. Sommigen trekken zich terug in de eigen (religieuze) gemeenschap, anderen zonderen zich af en dreigen te vereenzamen, ernstige psychische klachten te ontwikkelen of vatbaar te worden voor de verleidingen van radicalisme of criminaliteit. Dat zou niet alleen dramatisch zijn voor deze jongeren, maar voor de hele Nederlandse samenleving.”

In de brief doen de Turks-Nederlandse ondertekenaars een klemmend beroep op overheid, bedrijfsleven, onderwijs en Turkse organisaties om de jongerenproblemen hoger op de agenda te zetten.

Turken vormen de grootste groep allochtonen in Nederland.