Het project Gereformeerde zorg voor Licht Verstandelijk Gehandicapten (GLVG) richt zich op jongeren tussen de 6 en de 18 jaar met een intelligentiequotiënt van tussen de 60 en de 90 en een aan autisme verwante stoornis, hyperactiviteit (ADHD) of een hechtingsstoornis.

Deze jongeren vallen tussen wal en schip. Qua intelligentie horen ze thuis bij de gehandicaptenzorg, qua gedragsproblemen behoren ze echter bij de geestelijke gezondheidszorg.

De zeven deelnemende organisaties hebben voor deze jongeren wel enige zorg ontwikkeld, sinds het rapport ”Zicht op zorg in de gereformeerde gezindte” in januari 2000 constateerde dat daar een blinde vlek zat. Zo hebben de gehandicapteninstellingen Siloah en Sprank logeermogelijkheden, terwijl de ouderverenigingen Helpende Handen en Dit Koningskind een aantal ouders van deze jongeren begeleiden.

De Stichting Gereformeerd Jeugdwelzijn (SGJ) heeft een aantal pleeggezinnen waar de jongeren het weekend kunnen verblijven. „Er is echter geen totaalpakket en geen samenwerkingsverband”, aldus GLVG-projectleidster R. van Dalfsen van de SGJ.

Zij heeft met G. Bastiaan van Eleos een jaar de tijd om te inventariseren welke zorg de zeven organisaties bieden, welke kennis zij hebben en welke behoefte er is aan specialistische zorg voor de doelgroepen. Ook het maatschappelijk werk van De Vluchtheuvel participeert naast de zes reeds genoemde organisaties in dit GLVG-verband.

Het GLVG-project wil bij de behoeftepeiling ook samenwerken met het reformatorische en het gereformeerd vrijgemaakte onderwijs. „We willen aansluiten bij de al bestaande zorgnetwerken van schoolbegeleidingsdiensten en het schoolmaatschappelijk werk om problemen vroegtijdig te onderkennen”, aldus Van Dalfsen. Er bestaan al speciale autismeteams. Die steunen docenten en scholen in de begeleiding van klassen waar een of meer leerlingen met een autistische stoornis zitten.

De organisaties willen naar één standaard vragenlijst voor de intake. Verder beoogt het project de kennis en ervaring van de medewerkers van de participerende organisaties te bundelen tot een kenniscentrum.

Vergroting van de zorgmogelijkheden kan uit de samenwerking voortvloeien. „We denken eerst aan respijtzorg, via logeerhuizen of een zorgboerderij”, stelt SGJ-directeur Z. B. Nitrauw. „Verder kunnen de ambulante hulp en de ouderbegeleiding wellicht worden versterkt.” Ook acht hij een socialisatieprogramma gedurende een jaar mogelijk.

Nitrauw sluit de start van een intramurale instelling voor de jonge licht verstandelijk gehandicapten niet uit, maar ziet dat als laatste mogelijkheid. „Probleem voor deze specialistische vorm van zorg is de grote spreiding van de doelgroep. Ik zeg niet: Dat doen we even. Het is heel complexe zorg. Misschien is het een optie aan te haken bij de bestaande kennis van Philadelphia of ’s Heeren Loo.”

Het rapport ”Zicht op zorg in de gereformeerde gezindte” berekende een statistische behoefte van negentig plaatsen in een instelling. Later schroefde de GLVG-stuurgroep, die voortkwam uit Zicht-op-zorginitiatieven, dit aantal terug naar zeventig. Nitrauw, tevens voorzitter van Focaris, de vereniging van gereformeerde zorgaanbieders: „Vaak zitten gereformeerde jongeren met deze stoornissen in niet-christelijke instellingen. Er is gewoon niets van onze identiteit.”