De vreemdeling uit de toekomst
Zo daar gaat hij die man met die zwierige mantel, helemaal zwart met gouden schouderstukken... Hij stapte in zijn tijdmachine, want hij had grootse plannen. Hij zou naar de oertijd gaan en daarvandaan een dinosaurus meenemen, die hij zou verkleinen zodat hij in de tijdmachine zou passen. Niemand geloofde dat het ging lukken. Maargoed, hij deed de deurdicht en drukte op de knop ”-5000”. Even was het stil. Toen een gerommel, net alsof het heel hard onweerde. En toen was hij weg, verdwenen. Hij zweefde door de ruimte toen zijn projectielen-detector opeens hevig begon te piepen. Hij rende er tevergeefs heen, een meteoriet had hem geraakt. Nu moest hij nog een noodlanding gaan maken ook... Toen hij was geland zag hij op het schermpje tijdperk, de middeleeuwen staan, ook niet slecht.
Hij ging maar eens opzoek naar een smid die zijn deur kon repareren. Want die was kapot gegaan met de botsing. Hij vroeg wat rond waar hij was en toen begreep hij dat hij in Wittenberg was aangeland. Hij had dorst dus ging eerst maar eens een gezellig barretje binnen. Daar zaten 2 jongemannen de ene daar wist hij de naam niet van maar de andere herkende hij uit de geschiedenis boeken als Maarten Luther, alleen dan in zijn jongere jaren. Hij praatte een poos met hem tot Luther zei dat hij de mis toch echt niet mocht missen. Toen was hij opeens veranderd van de aardige jongeman naar een uiterst vroom kereltje. Hij ging met hem mee omdat het al laat was en ik moest onderdak hebben voor de nacht. Hij had natuurlijk ook in zijn tijdmachine kunnen slapen maar daarvan was de verwarming stuk… Dat zou te koud worden. Hij woonde de mis bij en deed net als alle anderen. Alleen dan net iets anders. Hij vroeg de abt of hij mocht overnachten. En dat mocht. Toen hij de volgende morgen naar zijn tijdmachine ging om het even naar de smid te rijden, was hij weg… De tijdmachine was weg! Hij rende als een hulpeloze rond en hij vond hem uiteindelijk wel. Bij de smid zelfs alleen al omgesmolten in 300 hoefijzers. En het werd nog leuker toen een paardenhandelaar vroeg of hij een paard wou kopen en als hij hoefijzers nodig had dan…
Hij had nu een pesthumeur en trok zijn revolver. Niemand keek op of om, want wat had die sukkel voor een lelijk stukje smeedwerk in zijn handen. Je kon er niks mee. Maar toen hij een keer in de lucht schoot en wegliep dook iedereen weg. Onderweg naar het klooster kwam hij Maarten tegen, hij ging vandaag eens een dagje lekker bedelen voor de abt die er vervolgens in weelde van leefde. Toen hij dat tegen hem zei werd hij kwaad en zei dat hij niet zo mocht spreken over zijn abt omdat die man geen kwaad in de zin had. Hij had zijn camera bij zich en hij had een paar foto’s gemaakt in de kamer van de abt waar normaal niemand anders dan de abt zelf mocht komen. Die liet hij aan hem zien, toen begreep hij er nog minder van. Een apparaat waarmee je je omgeving op een plaatje kon zetten, op zich best wel cool!
Maar ja hij geloofde hem alsnog niet dus Maarten ging verder met bedelen. Op een dag vroeg hij aan Maarten waar die striemen nou vandaan kwamen. Van zelfkastijding zei hij. Hij geloofde het direct omdat het ook in de geschiedenis stond. Hij zag op een gegeven moment in dat hij nooit meer naar huis zou kunnen dus moest hij maar goed Duits gaan leren. Er zat niets anders op dan zich aan te passen of naar Nederland te gaan. Dat laatste kon nog niet omdat hij niet genoeg geld had om daar helemaal heen te reizen. Dus moest hij gaan werken. En dat deed hij. Hij ging bij het klooster werken. Daar verdiende hij in een paar maanden genoeg om naar Nederland te reizen. Hij kocht een zwaard maakte zelf kogels voor zijn revolvers en kocht een paard. En weg was hij… de vreemdeling uit de toekomst. En waar hij naartoe ging… dat wist niemand. Hij kwam aan in Nederland en leerde zijn voorouders kennen… en leefde van het geld wat hij verdiende. Hij was geleerd dus hij verdiende genoeg. Hij deed niet aan godsdienst en leefde uitbundig. Zo stierf hij… de vreemdeling, de vreemdeling uit de toekomst.
