Brenninkmeijer pleitte daar dinsdag voor in een rapport naar aanleiding van een klacht van de ouders van een zesjarige jongen. Het kind overleed in maart 2007 in het Erasmus Medisch Centrum (Erasmus MC) in Rotterdam door een ongeval in een manege.

De ouders vinden dat zij door het Erasmus MC onvoldoende zijn begeleid rond de orgaandonatie. Ook klagen zij dat het Openbaar Ministerie onduidelijke informatie heeft gegeven over de sectie op het lichaam van hun zoon. Hun derde klacht betrof de rol van de transplantatiecoördinator van het Universitair Medisch Centrum Utrecht. Brenninkmeijer vindt alle drie klachten gegrond.

Het OM besloot dat sectie moest plaatsvinden omdat de jongen was overleden door een ongeval. Een officier van justitie moet in dat geval toestemming geven voor orgaandonatie, omdat die gevolgen kan hebben voor de uitkomsten van de sectie.

Het OM laat in een reactie weten meteen bij de eerste vraag door het ziekenhuis of orgaandonatie mogelijk was, te hebben gezegd dat de ouders op de hoogte moesten worden gesteld van mogelijke sectie. De officier „heeft daar voortdurend op aangedrongen”. Het is de ouders volgens het OM pas verteld nadat het kind was overleden en vlak voordat ze het lichaam van hun zoon kwamen ophalen.

De Transplantatiecoördinator van het UMC Utrecht heeft met de ouders gesproken over de donatie. Over de reikwijdte van de toestemming die de ouders gaven, ontstond later onduidelijkheid. De Nationale ombudsman vindt er geen enkele twijfel moet zijn voor de ouders voor welke organen en voor welk weefsel zij toestemming voor donatie hebben gegeven.

Bij een niet-natuurlijke dood is het noodzakelijk dat de betrokken instanties, zoals het ziekenhuis, de politie en het OM goed samenwerken en helder zijn naar degenen die toestemming (moeten) geven. Dat geldt in alle gevallen van orgaandonatie. De ombudsman geeft ziekenhuizen de aanbeveling om bij orgaandonatie van kinderen „nadrukkelijk” de regie te nemen.