Haar vader, die in 1940 stierf, was lid van de nazipartij en haar moeder kwam pas aan het eind van de oorlog tot het inzicht dat Hitler Duitsland niet tot bloei bracht. Niets ongewoons dus.

Als student rolde Meinhof in het verzet tegen de herbewapening van West-Duitsland. In 1952 organiseerde ze mede een demonstratie tegen aansluiting bij de NAVO. Eenmaal in het linkse kamp radicaliseerde Meinhof. Eerst beperkte het zich tot het uitgeven van het kritische blad ”konkret”, later ontwikkelde het zich tot de Baader-Meinhofgroep (ook wel Rote Armee Fraktion, RAF) die de revolutie predikte, banken overviel en bommen plaatste.

Meinhof werd staatsvijand nummer 1. In 1972 werd ze gearresteerd. Na enkele jaren in eenzame opsluiting stierf ze in 1976 in haar cel, waarschijnlijk door zelfdoding.

Deze biografie is echter geen boek, maar een dossier. Het is een enorme hoeveelheid feiten en details. Vanuit dit pakket van 400 bladzijden had de schrijver best een toegankelijk boek van pakweg 150 pagina’s kunnen schrijven. Met daarin een goed hoofdstuk over de aard van Meinhofs maatschappijkritiek. Het is nauwelijks te geloven, maar zelfs dit soort achtergrondinformatie ontbreekt in deze biografie gewoon. Zeker onder het Nederlandse publiek zullen alleen de echte liefhebbers dit dossier uitlezen.

Ulrike Meinhof. De biografie, Jutta Ditfurth, vert. Geraldine Damstra; uit. Omniboek, Kampen, 2010; ISBN 978 90 5977 506 0; 408 blz.; € 27,50.