„Een flink aantal mensen knapt op”, aldus een woordvoerster van de hulpdiensten in Groningen. Twee van de drie bewoners die in het ziekenhuis liggen, zijn hersteld, meldde ze. „Van de medewerkers zijn er twee reeds hersteld en alweer aan het werk.” Vandaag zouden waarschijnlijk de resultaten van uitgebreid onderzoek worden bekendgemaakt.

Een dame wacht beneden in de hal van het verpleeghuis op haar taxi. „Ik wil graag weten waar ik aan toe ben”, zegt ze tegen de baliemedewerkster. „Zo gauw wij meer weten, weet u het ook”, belooft deze vriendelijk. In de hal van het verpleeghuis hangen informatiebulletins. Ze geven een overzicht van wat er is gebeurd in de afgelopen dagen.

Een hoogbejaarde dame praat, steun zoekend op een rollator, met een andere vrouw over een zieke medebewoonster. „Je weet niet hoe lang het duurt, dat is het ergste.” De dame zegt te horen te hebben gekregen dat ze een zieke beter niet kan bezoeken, hoewel het wel mag als ze een mondkapje draagt. „Wat een toestand. Ik ben al een week niet meer bij haar op bezoek geweest. Hoe lang zal het nog duren?”

Directeur Wolters: „Er was in het begin onrust, maar door het geven van informatie konden we vragen vaak snel beantwoorden. De medewerkers laten zich niet kennen. Ze hebben zelfs aangeboden zonodig langer te werken om extra werk te doen. Daar ben ik trots op.”

Een bewoner van het appartementencomplex direct naast Coendershof schrok van het nieuws, maar wacht de ontwikkelingen af. „We zijn schriftelijk geïnformeerd. Ik maak me zelf geen zorgen. Als je sterk bent, kun je wel wat hebben. Echt paniek is er niet geweest, dat ligt aan de kalme aard van de Groningers.”