NEW YORK – De keien voor de New York Stock Exchange op Wall Street glimmen in het licht van de straatlantaarns. Het is vrijdagavond, de week zit erop en dat betekent bier drinken op Stone Street.

Na moeilijke jaren wordt er weer gelachen in de cafés en restaurantjes in Lower Manhattan. „In de moraal hier is niets veranderd.”

Café Olyses puilt uit. Het overdekte terras is leeg, alleen een paar rokers trotseren de regen. „Veel Amerikanen zijn nog steeds boos op ons”, zegt een advocaat die zijn naam niet wil noemen. „Er is een diep gat geslagen tussen Wall Street en Main Street. De burgers verwijten Wall Street hebzucht, wij zijn graaiers in hun ogen. Ik kan dat wel begrijpen, al klopt er natuurlijk geen biet van. Je kunt kritiek leveren, maar Wall Street is de motor van dit land.”

Volgens de advocaat is de stemming op de beurs in elk geval beter dan een jaar geleden. „Het was een verdrietige tijd, vorig jaar. Maar het gaat de goede kant op, al blijft de markt instabiel en is veel geleden schade nog lang niet ingehaald. Er zijn veel banen verloren gegaan, maar we kijken weer omhoog.”

Dat is ook de overtuiging van Sam Shaw, die voor Barclays werkt. Samen met Sid Jain, een Wall Streetstrateeg, puft hij uit met een biertje in Stone Street Tavern. „Man, wat had ik dit nodig. Het is echt een zware week geweest.” Maar Sam is optimistisch. „Ik werk op een gang waar ook de sollicitatie­gesprekken gevoerd worden. En telkens als ik langs die ruimte loop, zijn er sollicitatiegesprekken aan de gang. Dat was afgelopen jaar wel anders. Een goed teken, als je ’t mij vraagt. Er is weer werk.”

Zelf was Sam ook een paar maanden werkloos. „We vlogen er achter elkaar uit, in crisistijd. Ik heb een paar keer moeten solliciteren en nu ben ik alweer een paar maanden aan het werk. Vrienden van me hebben het zwaar. Een van hen was een jaar werkloos. Je moet weten dat hij een paar honderdduizend dollar per jaar verdiende. Hij ging in één klap naar nul. Dat valt niet mee. Je levensstandaard is hoog als je goed verdient. Die moest hij helemaal loslaten. Hij kon ook z’n huis niet meer betalen, maar nu heeft hij weer werk.”

Nu de grote bank Goldman Sachs onlangs werd betrapt op frauduleuze praktijken, zijn de handelwijze en de integriteit van bankiers en handelaren op Wall Street een belangrijk gespreksonderwerp in Lower Manhattan. Volgens Sam en Sid is er eigenlijk niets veranderd. „Dezelfde mensen die met louche financiële producten Amerika de crisis hebben ingejaagd, lopen hier nog rond. En het ergste is, ze handelen precies zoals ze altijd deden. Dat zie je wel aan Goldman Sachs. Geld is hun enige drijfveer. Dollars, dollars en nog eens dollars.”

Volgens Sam heeft het voor een groot deel met politiek te maken. „De Republikeinen willen de oorzaak van de crisis niet onder ogen zien. Ze willen bankiers niet aansprakelijk stellen en ze willen het systeem niet veranderen. Obama wil dat wel, maar alles wat hij voorstelt, blokkeren ze, terwijl hij de enige president is die doet wat hij zegt. Ze zien hem als de antichrist.”

Jake is Republikein. Hij rookt een sigaretje onder de luifel van Stone Street Tavern. Jake is in elk geval niet positief over Obama. „Amerika verlangt naar Sarah Palin. Obama houdt zich bezig met gezondheidszorg, terwijl we juist behoefte hebben aan sterk economisch beleid. Waarom geen geld naar kleine bedrijven? Stimuleer de economie bottom-up. Maar hij is veel te liberaal, die verdraaide Obama. Net als jullie, Europeanen.”

Dit is het derde en laatste deel in een serie.