Het thema van vandaag, ”De overheid, Gods dienares”, brengt ons bij een van de pijlers onder onze politieke overtuiging. De overheid is naar Bijbels getuigenis Gods dienares, ons ten goede (Rom. 13:4). Dat goede bestaat onder meer uit het „geruste en stille leven in alle godzaligheid en eerbaarheid” van 1 Timotheüs 2. Geborgenheid en veiligheid voor onze burgers dus. Ongetwijfeld een van hun hoogst genoteerde prioriteiten!Het goede bevorderen, het kwade tegengaan. Een breed spectrum van toepassing opent zich. Recht spreken, gerechtigheid nastreven. Nationaal en internationaal. Heldere normen van goed en kwaad, een slap maar wat blijven aanzien, gedogen en dergelijke voorbij.

Het leven van mens, dier en plant zien als door God geschapen. Het leven is dus beschermwaardig van het prilste begin tot het uiterste, soms zelfs bittere einde.

Natuur, milieu en landschap krijgen extra kleur door de lichtstraal van het Bijbels genormeerde rentmeesterschap. Verblijdend en verplichtend! Opstropen die mouwen bij het altijd weerkerende spanningsveld tussen economie en ecologie.

Zieken, chronische zieken, lichamelijk of verstandelijk gehandicapten, ouderen met een toenemende hulpvraag, verslaafden en anderen zullen merken dat God Zich om hen bekommert door de helpende hand die de overheid uitsteekt als mensen dichterbij tekortschieten; door de extra schouder die elkaars lasten helpt meedragen, waartegen desnoods uitgehuild kan worden.

Zo is nog wel meer te noemen. Kunt u aanvoelen welk politiek programma zich ontvouwt? Dat inspireert en motiveert. Tot eer van God, tot Zijn dienst, tot dienst aan iedereen dichtbij en ver weg. Bescheiden en tegelijk beslist. Bewogen en constructief.

Kunt u begrijpen dat we het in die lange bijna dertig jaren als een verwaardiging hebben ervaren om een bijdrage te hebben mogen leveren? Dat stemt tot dankbaarheid. Tot ootmoed ook. Immers, we hadden de wijsheid niet in pacht, we wisten het vanuit onszelf niet beter dan anderen, maar we mochten wel verwijzen naar de Bron van alle wijsheid. Dat was en is onze roeping. De daad bij het Woord!

Negenentwintig jaren landelijke politiek. Het goede bevorderen, het kwade tegengaan. Wat is er van terechtgekomen? De Wet afbreking zwangerschap kwam, de euthanasiewetgeving ook, het antidiscriminatiebeginsel kreeg wettelijk vorm, met als dieptepunt dat het wettelijke huwelijk werd opengesteld voor paren van hetzelfde geslacht, het bordeelverbod werd opgeheven, de koopzondagen uitgebreid. Drugs werden door de voordeur verkocht, maar niet door de achterdeur ingekocht. Rare, onhoudbare constructie, in de wijde internationale omgeving aanvankelijk met klimmende verbazing aangezien. Verlegenheid ten top!

Laten we ons haasten om ook de goede kanten van het gevoerde beleid te onderkennen. De gezondheidszorg is bijna nergens zo goed als hier, hoewel lange wachtlijsten en krappe budgetten knellen. Ons onderwijs staat nog altijd hoog aangeschreven, zij het dat het wel gaat spannen in internationaal vergelijk. Ons sociale stelsel zorgt voor een doorgaans stabiel arbeidsklimaat. Vanuit het buitenland vestigt men zijn bedrijf daarom nog graag hier. Over het geheel genomen, kan best gesproken worden van welvaart. Velen althans delen erin. Daar mogen we dankbaar voor zijn.

Soms was er hoge werkloosheid, regelmatig een groot financieringstekort en oplopende staatsschuld; maar we polderden er ons gezamenlijk van weg. Ons land werd bij herhaling getuchtigd door ziektes onder het vee, kwesties die als weinig andere zwaar emotioneerden. Zeker ook op de boerenerven waar geruimd moest worden.

Bij al deze gelegenheden was het onze diepste drijfveer om de dilemma’s te benaderen vanuit de Bijbelse waarden en normen, om door te stoten naar de werkelijke oorzaken en op te roepen tot een gehoorzamen van wat God ons in Zijn Woord en heilige wet als zo zegenrijk aanreikt. Ook om een goed woord te spreken op de daarvoor geëigende momenten, van de ene weg tot behoud in Jezus Christus. De weg van geloof en bekering.

In het eerste decennium van deze eeuw waren er de aangrijpende gebeurtenissen van terroristische aanslagen en politieke moorden. Onze democratische rechtsorde schudde op zijn grondvesten, bedreigd als hij werd. We werden geconfronteerd met donkere kanten aan de islam. Onze natie kent grenzen toe aan onze klassieke tolerantie. Populistische benaderingen peilen niet diep genoeg. Elkaar overschreeuwen helpt niet verder. En wat is écht neutraal? Weinig tot niets toch?

De scheiding van kerk en staat doorgetrokken naar een ontkoppeling van religie en politiek, overvraagt mensen met een vaste geloofsovertuiging, die van daaruit een bijdrage leveren aan het reilen en zeilen van onze samenleving. Het is nu eenmaal onmogelijk om je geloofsovertuiging slechts tot de privésfeer te beperken, als je belijdt dat de overheid Gods dienares is, ons ten goede.

De belijdenis van de soevereine God, Die recht heeft op ons hart en leven, kan noch mag worden gesmoord in de geldingsdrang van de zich soeverein wanende mens. De mens wikt vanuit zijn zogeheten zelfbeschikkingsrecht, maar God beschikt. Dat zal nooit veranderen, hoe de mens ook protesteert en hunkert naar een zelf gekozen vrijheid in ongebondenheid.

Secularisatie en ontkerkelijking trekken diepe sporen. De geest van de verlichting wint nog altijd terrein. De vruchten van de Franse Revolutie worden tot in onze dagen rijkelijk geplukt. De ”heiligverklaring van het gewone leven” heeft zich voltrokken. De mens leeft nu in een voor hem leeg heelal en staat er moederziel alleen voor. Dat is de kern van de moderniteit die om zich heen heeft geslagen.

Belangrijkste symbool ervan is het gelijkheidsbeginsel. Als een zware deken wordt dit beginsel over onze samenleving uitgerold. Er tekent zich een monsterverbond af tussen artikel 1 van onze Grondwet en de seculiere moraal. Artikel 1 zou een soort supergrondrecht zijn, waaraan de andere ondergeschikt zijn. De klassieke grondrechten komen onder te liggen, worden naar het leven gestaan. Gedwongen gelijkheid eet de vrijheidsrechten op, leidt tot verdrongen vrijheid. Het is hoog tijd voor een radicale koerswijziging, die leidt tot een meer evenwichtige balans tussen de grondrechten.

Ons land zou er toch raar uit komen te zien als de prostitutie is gelegaliseerd en een leven bij een opengeslagen Bijbel (met de daaraan verbonden consequenties) stukje bij beetje wordt geïllegaliseerd! Groen van Prinsterer waarschuwde er in zijn dagen al voor dat „de consequente toepassing van het beginsel der volkssoevereiniteit eerst leidt tot anarchie, later tot dictatuur.” Hem is al vaker een vooruitziende blik toegedicht.

Wij blijven ons verzetten tegen „deze geest van onze eeuw.” Er is alle reden voor om te blijven strijden voor de christelijke waarden en normen in het verstaan van die in Reformatie en Nadere Reformatie, in lijn met de joods-christelijke traditie. Dat is onze geschiedenis, daar liggen onze wortels. Dat gedachtegoed is ten goede voor ons land en volk. Wat zich daar dan ook tegen keert. Onder het gebed om Gods gunst en zegen, het gebed ook dat hier de jaren door in deze diensten gebeden werd. Waarvoor dank!

Gelukkig, het loopt de Heere God echt niet uit de hand. Hoe bekaaid Zijn dienares het er ook van afbrengt. Het slotakkoord is toch dat Gods trouw en goedheid mag worden geprezen!

De auteur is voorzitter van de SGP-fractie in de Tweede Kamer.