Met genoegen ging Van der Meiden voor in de dienst, die onder verantwoordelijkheid stond van de Vrijzinnige Geloofsgemeenschap Nederlandse Protestanten Bond te Apeldoorn. „De sfeer was goed. Er gaat iets door zo’n kapel van meeleven en hartelijkheid, van een innige familieband. Het Bovenkerk Kamerkoor Kampen zong; er was een uitstekende organist.”Het deed hem goed dat „voor het eerst iemand van de volgende generatie Oranjes” een actieve rol tijdens de doopdienst vervulde. „De kleine Anna, de oudste dochter van prins Maurits en prinses Marilène, las een stukje uit Genesis, waar God tegen Adam zegt dat de dieren een naam moeten hebben.”

Ook koningin Beatrix was present. „Ze is er altijd. Hartverwarmend is dat. Ze is als een kloek tussen de kuikens.”
Tijdens de preek stond de theoloog stil bij naamgeving in de Bijbel. „Ik sprak over de woorden: „Ik heb u bij uw naam genoemd. Gij zijt van Mij.” In het oude Jodendom duidden namen op profetieën, op tekenen van hoop. Zoiets speelde ook bij de geboorte van prinses Irene in 1939. Haar naam was een vredesboodschap.”

Bij de doop wordt de kinderen de „identiteit van de christelijke gelovigen en de christelijke kerk” meegegeven, zegt Van der Meiden, die de traditionele doopwoorden („Ik doop u in de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest) gebruikte. „Ik doop een kind namens God. Ik ben slechts doorgeefluik. Aan de andere kant is er de vraag van de ouders om de doop.”

Hij vroeg aandacht voor het fenomeen vernoemen. „Het kind heet voluit Eliane Sophia Carolina. Sophia, in het midden, betekent wijsheid. Tijdens de dienst is ook uit Lukas gelezen, over de naamgeving van Johannes. Mensen hechten aan een vernoeming. Ik heb een oude vrouw gekend die niet vernoemd werd, maar toch de familie een bord stuurde met daarop haar naam.”