Linders deed onderzoek in een Eindhovense volksbuurt. Zij constateert dat de sociale relaties in dergelijke buurten de afgelopen jaren aanmerkelijk losser zijn geworden. De samenstelling van de bevolking is diverser dan vroeger en de bewoners hebben een minder hechte band met hun buurt.Toch zijn bewoners nog wel degelijk bereid elkaar te helpen als dat nodig is. Het zijn evenwel niet de sterkste schouders die de zwaarste lasten dragen, aldus Linders. Mensen die voor anderen klaarstaan, zijn vaak degenen die ook zelf hulpbehoevend zijn.

Linders stelt ook vast dat buren die elkaar de helpende hand toesteken dat vooral doen op basis van een persoonlijke relatie. Projecten die sinds de invoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) in 2007 zijn opgezet om de sociale cohesie in buurten te versterken, leiden volgens de promovenda nauwelijks tot meer burenhulp.

Verder blijkt uit het onderzoek dat veel mensen schromen om hulp te vragen aan het sociale netwerk. Deze vraagverlegenheid is volgens Linders een grotere belemmering voor het tot stand komen van informele zorg dan een gebrek aan hulpbereidheid onder buren, vrienden en bekenden.