Het wrak bleek niet uniek genoeg om te laten zien in een museum, maar te waardevol om geheel verloren te laten gaan. Als alternatief wordt het wrak in een zandkuil op de bodem van het IJ intact gehouden voor nader archeologisch onderzoek.Wethouder Hans Gerson (monumenten en archeologie) van de gemeente Amsterdam gaf het startsein voor de tewaterlating. Dit gebeurde door het schip in drie delen met een kraan in het water te hijsen. Het boven water conserveren is te duur, meldt de gemeente. Onder water blijft het wrak vanzelf goed bewaard.