Nederveen onderzocht honderden uitspraken in Nederlandse en Duitse rechtszaken over kinderen die door een van de ouders naar een ander land waren ontvoerd. Ook in de Duitse zaken bleek de moeder in het overgrote deel de ontvoerende ouder, zo liet de universiteit woensdag weten. Over het algemeen wordt de vader vaak gezien als de ontvoerder, een beeld dat mede is ingegeven door een aantal mediagenieke zaken.Er is sprake van een kinderontvoering als een ouder geen toestemming heeft gegeven voor overbrenging van een kind naar een ander land. In 1980 is het Haags Kinderontvoeringsverdrag (HKOV) opgesteld, dat tot doel heeft de kinderen zo snel mogelijk terug te geleiden naar het land van herkomst. Het motto van het HKOV is: eerst terug, dan praten.

Nederveen ontdekte dat er verschillen zijn tussen de Nederlandse en Duitse rechterlijke uitspraken in zaken van kinderontvoeringen. Zo vinden Duitse rechters dat een kind vanaf tien jaar rijp genoeg is een eigen mening te hebben over waar en met wie het zou willen wonen. In Nederland ligt die grens op acht jaar.

De onderzoekster vindt die Nederlandse leeftijdsgrens te laag. Nederveen: „Ik ben van mening dat een kind van acht jaar nog niet moet worden belast met de keuze of hij terug wil keren naar het land van herkomst. Indien een kind toch voor het twaalfde levensjaar moet worden gehoord, dan ben ik een voorstander van een verhoor door bijvoorbeeld de Raad voor de Kinderbescherming of een psycholoog”.