De campagne die volgende week begint met ”De Week van het Voltooid Leven” duurt twee jaar, zo kondigde NVVE-directeur De Jong donderdag aan.De NVVE ziet de nieuwe campagne als een „herstart” van het debat dat in 1991 begon met een opinieartikel van de inmiddels overleden hoogleraar Drion. In NRC Handelsblad pleitte hij voor een middel waarmee oude mensen die „oud en der dagen zat zijn” hun leven op een zelfgekozen tijdstip kunnen beëindigen. Zijn oproep leidde niet tot een voor de NVVE bevredigend resultaat.

Met name vereenzaamde bejaarden in verzorgingshuizen koesteren volgens deze vereniging veelvuldig een doodswens, hoewel zij daar niet altijd openlijk over spreken. „De omvang en de intensiteit van dit probleem worden onvoldoende belicht”, aldus De Jong.

Volgende week gaat de NVVE bij 500 verzorgingshuizen na hoeveel van hun bewoners vragen om hulp bij zelfdoding. Zelfdoding onder levensmoede bejaarden zou volgens de NVVE vaker voorkomen dan uit CBS-cijfers blijkt.

Het Humanistisch Verbond steunt de NVVE-campagne. Een initiatiefgroep, waarvan de leden nog niet bekend zijn, wil de komende maanden steunbetuigingen verzamelen om de Tweede Kamer een burgerinitiatief ”Voltooid Leven” te kunnen aanbieden. Volgende week maakt de groep zijn plannen bekend.

Dr. A. A. Teeuw, verpleeghuisarts en voorzitter van de Nederlandse Patiënten Vereniging, noemt een wettelijke regeling voor hulp bij zelfdoding aan mensen die lijden aan het leven „een oude wens” van de NVVE. „Christenen krijgen door dergelijke campagnes een spiegel voorgehouden. Peilen wij de nood van een geïsoleerd geraakte bejaarde in een verpleeghuis? Zou het onze vader of moeder kunnen zijn? Kijken we naar hen om?”

Debatten als deze vragen allereerst om een principiële stellingname van christenen, zegt Teeuw. „We moeten blijven vasthouden aan de belijdenis dat niet de mens, maar God over het leven beschikt.”

Daarnaast, zegt Teeuw, „zou ik de vinger willen leggen bij het risico dat de samenleving door dergelijke campagnes op een eenzijdige manier gaat kijken naar alleenstaande bejaarden. Alsof de laatste jaren die iemand in eenzaamheid moet doorbrengen per definitie zinloos zijn, alsof pogingen om eenzame ouderen perspectief te bieden verspilde moeite zijn waarvan je al op voorhand weet dat ze niets uithalen. Zo’n beeldvorming is eenzijdig en doet geen recht aan de werkelijkheid.”