De dichter-landbouwer -„Hoe genoeglijk rolt het leven des gerusten landmans heen”- werd op 5 januari 1734 begraven in Delft, in de Oude Kerk. In het pad achter de preekstoel, aan de kant van het orgel. Op de ingemetselde steen die aan hem herinnert, staat slechts ”H. K. Poot/ Obiit/ 17 12-31 33”.

Het beroemde tweeregelige gedichtje is veel later gemaakt. Het valt te lezen in de werken van De Schoolmeester, een negentiende-eeuwse dichter, maar later bleek dat het eigenlijk is geschreven door diens onbekende vriend Aart Veder. Dat het woordje ”Poot” goed rijmde op ”dood” hadden de tijdgenoten van de dichter overigens ook al ontdekt. In talrijke lijkdichten werd zijn overlijden betreurd: „Ach! ja. Het legt er toe, de rijkbegaafde Poot/ Is mee getroffen door de onweerstaanbre dood.”

Tijdens zijn jeugd had Poot zich nogal losbollerig gedragen. Hij verzeilde maar al te vaak in vrolijke gezelschappen en verwierf zich een naam als „berucht en geruchtmakend nathals.” Later veranderde dat. Ernst en vroomheid spreken uit zijn bekende gedicht op de dood van zijn dochtertje: „Jacoba trad met tegenzin ter snode wereld in; en heeft zich aan het end geschreid, in hare onnozelheid (…) O bloem van dertien dagen, uw heil verbiedt ons ’t klagen.”

Intussen worstelde Poot zelf met allerlei godsdienstige vragen. Zijn leven lang was hij lidmaat van de gereformeerde kerk, maar tegelijkertijd stond hij een tijdlang sterk onder de invloed van zijn remonstrantse vrienden. Later twijfelde hij zelfs tussen Rome en de Reformatie. Maar aan het eind van zijn leven waren alle vragen opgelost. Van zijn ziekbed en dood is een uitvoerig verslag overgeleverd, geschreven door een goede vriend. Poot stierf op oudejaarsdag 1733, „met ongekreukt verstant” en „onder het uiten van redenen, die niet anders dan enkel Godtsvrucht ademden, en zyn vertrouwen op des Heilants verdiensten te kennen gaven.”

Tijdens de Boekenweek besteedt de redactie dagelijks aandacht aan dood en graf van een schrijver.