Het is 10 januari 1940 wanneer de Duitse majoors Hönmanns en Reinberger met hun Messerschmidt verdwalen. Hönmanns, die het toestel bestuurt, volgt een rivier, met de gedachte naar Keulen te kunnen vliegen. Door brandstofgebrek maakt hij een noodlanding in het Belgische Vucht, 15 kilometer boven Maastricht. Wat Hönnmanns niet weet, is dat Reinberger geheime stukken over Fall Gelb (Plan Geel) bij zich heeft. Fall Gelb is het Duitse aanvalsplan op West-Europa.De twee worden gevangengenomen door Belgische grenswachten. Reinberger probeert het plan te verbranden, maar dat lukt niet. De grenswachten redden het grootste deel van het document. Direct daarna worden de papieren overgedragen aan de Belgische legerleiding.

Daarmee liggen cruciale onderdelen van het plan op tafel. Het uitgangspunt van Fall Gelb is om via België en het zuiden van Nederland naar Frankrijk door te stoten.

Majoor Sas

Volgens militair historicus dr. T. van Gent van de Roosevelt Academy in Middelburg, was Fall Gelb al voor 10 januari 1940 in grote lijnen in het Westen bekend. „De Nederlandse militair attaché in Berlijn, majoor Sas, kreeg in 1939 al inlichtingen over het plan. Die gaf hij door aan Nederland en België.”

De plannen voor een aanval worden al gemaakt terwijl de Duitse troepen nog herstellen van de gevechten in Polen, dat in september 1939 onder de voet wordt gelopen. „Hitler wist dat veel Duitse generaals tegen een offensief in het Westen waren, omdat Duitsland nog niet sterk genoeg was.” Een van de opstellers van het plan, generaal Franz Halder, heeft in 1939 enige tijd een revolver bij zich. Hij wil Hitler doden en een militaire staatsgreep plegen.

Hitler is na de noodlanding woedend en denkt dat het opzet is. Het uitlekken van de plannen kan volgens hem een dwangmiddel zijn om Fall Gelb af te blazen. Van Gent: „Historici zijn het erover eens dat de noodlanding een ongeval was en geen opzet. Reinberger heeft namelijk uitgebreid zijn excuses aangeboden voor het feit dat hij de documenten in het vliegtuig had meegenomen. Hij had niet met het vliegtuig gemogen, maar alleen met de trein.” Overigens brengen de twee de oorlog buiten het bereik van Hitler door in krijgsgevangenschap.

Grens

In de vroege morgen van 14 januari worden de grensversperringen tussen België en Frankrijk verwijderd. „Zo konden Franse hulptroepen gemakkelijker België in als Duitsland zou aanvallen.” Na een dag worden de versperringen weer teruggezet, tot woede van de Fransen.

Nederland wordt door de Belgen slechts op hoofdlijnen ingelicht over Fall Gelb. „Hitler wilde volgens de stukken die in Belgische handen waren gevallen alleen het zuiden van Nederland aanvallen. België was bang dat Nederland na het inzien van deze aanvalsplannen in ruil voor verdere neutraliteit de zuidgrens zou openstellen voor Duitse troepen, zodat deze snel naar België konden oprukken.” Van Gent is er overigens van overtuigd dat Nederland de Duitse doortocht door Limburg niet zou hebben geaccepteerd. Ondanks de wetenschap van een op handen zijnde aanval houdt de Nederlandse regering tegenover de bevolking vol dat er geen gevaar dreigt. De regering wil daarmee paniek voorkomen.

De zuiderburen melden aan Duitsland openlijk dat ze op de hoogte zijn van de plannen. Hitler besluit de voor 17 januari geplande aanval uit te stellen. „Dat kwam niet alleen door het uitlekken van het plan, maar ook door de strenge winter.”

De Duitsers besluiten Fall Gelb te herzien. „Op 24 februari werd een plan gepresenteerd dat beter was dan de oorspronkelijke versie van Fall Gelb.” Dit plan blijkt afdoende om Nederland, België, Luxemburg en een groot deel van Frankrijk op de knieën te dwingen.

Na het uitlekken van de plannen weigert Nederland zich openlijk te scharen aan de zijde van Engeland en Frankrijk. „Dat zou onmiddellijk hebben geleid tot een Duitse inval.”

Wie uiteindelijk het meeste profijt heeft gehad van het uitlekken van Fall Gelb, kan Van Gent niet zeggen. „Beide partijen konden hun leger verder opbouwen. En Duitsland kon zijn aanvalsplan verbeteren.”