Ferrier bekleedde in zijn leven veel verschillende posities. Hij verhuisde diverse keren van Nederland naar Suriname en omgekeerd en overleed in Oegstgeest. Johan Henri Eliza Ferrier werd op 12 mei 1910 geboren in Paramaribo. Hij begon in 1927 zijn loopbaan als onderwijzer in het binnenland van Suriname. Later gaf hij les in de hoofdstad Paramaribo. Hij was in 1946 een van de oprichters van de Nationale Partij Suriname (NPS).In 1947 ging hij naar Nederland om in Amsterdam sociale pedagogiek te studeren. Hij promoveerde in november 1950 in de letteren en de wijsbegeerte. Nadat hij als leraar en directeur op de kweekschool in Suriname had gewerkt, werd Ferrier directeur op het ministerie van Onderwijs. In 1955 werd hij de eerste minister-president van het land, nadat het jaar daarvoor het Koninkrijksstatuut in werking was getreden. Tot 1958 vervulde hij het premierschap en de functie van minister van Binnenlandse Zaken.

Ferrier ging weer terug naar Nederland. Van 1959 tot 1965 was hij raadsadviseur voor het ministerie van Onderwijs. Hij speelde een rol bij de vestiging in Nederland van Estec, het Europees centrum voor ruimteonderzoek en ruimtetechnologie.

Terug in Suriname was hij van 1966 tot 1968 directeur-beheerder van bauxiet-, aluinaarde- en aluminiumbedrijf Billiton Maatschappij (Shell). In maart 1968 werd Ferrier gouverneur van het koninkrijksdeel. In die functie dwong hij in 1969 de legendarische premier Jopie Pengel af te treden, nadat stakingen het land hadden stilgelegd en Nederland met ingrijpen had gedreigd.

Ferrier was de eerste president van Suriname, dat op 25 november 1975 onafhankelijk werd. Hij trad op 13 augustus 1980 af, nadat op 25 februari van dat jaar zestien militairen onder leiding van sergeant Dési Bouterse een coup hadden gepleegd. Op zijn advies volgde internist en premier Henk Chin A Sen hem op. Een dag voor zijn vertrek naar Nederland sprak Johan Ferrier de soldaten toe. Hij drukte hun op het hart niets te doen waarvoor zij zich als Surinamer zouden moeten schamen.

Johan Ferrier had in totaal acht kinderen. In zijn eerste huwelijk werden vier jongens en twee meisjes geboren. Samen met Edmé Vas kreeg hij nog twee dochters. Zijn tweede echtgenote overleed in 1997. Ferrier kreeg in 1958 de onderscheiding Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.

In 1999 werd hij in Suriname gekozen tot politicus van de eeuw. Op 15 augustus 2004 werd hem op het Kwakoe Festival in Amsterdam-Zuidoost de Kwakoe Award uitgereikt. Deze onderscheiding is bedoeld voor iemand die van grote betekenis is of is geweest voor Suriname en de Surinaamse gemeenschap.