„Vaak veel schaamte voor angststoornis”
Patiënten met een angststoornis hebben veelal moeite hun problemen te bespreken met bekenden of hulpverleners.
„De schaamte is vaak te groot”, zegt woordvoerster F. Prins van de ADF stichting, een landelijke patiëntenvereniging. ADF staat voor angst, dwang en fobie.Prins: „Elk mens kan voor zichzelf wel eens beelden oproepen, waarbij hij of zij verkeert in een denkbeeldige angstaanjagende situatie. Bijvoorbeeld dat je van een duikplank springt en niet meer boven water komt. De meeste mensen weten dergelijke gedachten gelukkig van de realiteit te scheiden. De groep waarop wij ons richten niet. Bij hen dringen die angstbeelden zich voortdurend op en zijn ze niet te stoppen. We spreken van een angststoornis als het dagelijks doen en laten door dergelijke beelden wordt bepaald.
Een deel van de mensen met angstklachten zoekt rust in het doen van allerlei dwangmatige handelingen, zoals veelvuldig controleren of de kraan dicht is. Dan spreken we van een dwangstoornis.”
Zeker wanneer de angststoornis samenhangt met traumatische ervaringen kunnen hardnekkige klachten, ook na een behandeling, blijven bestaan, aldus Prins. „Ook kan het voorkomen dat therapeuten de verkeerde behandeling inzetten, soms omdat ze onvoldoende zijn gespecialiseerd in de problematiek.”
Het nieuwste initiatief van de ADF stichting is de site bibbers.nl, speciaal „voor alle dappere kinderen die durven zeggen dat ze soms bang zijn.” Webmaster G. J. Dussel van de stichting: „Op hun zevende, achtste jaar zitten veel kinderen in een fase waarin ze soms spelenderwijs allerlei angstbeelden oproepen. Bijvoorbeeld dat ze bij het oversteken van een zebra alleen op de witte wegvlakken mogen stappen omdat er anders iets ergs gebeurt. Sommige kinderen blijven daarin hangen, als bijvoorbeeld ook in het leven van alledag dit soort enge gedachten zich blijft opdringen. Kinderen kunnen dan slaapproblemen krijgen of spanningsbuikpijn.
Bibber is op de site de steun en toeverlaat voor kinderen met angstklachten. Zijn vriendje Spookie helpt kinderen die vooral dwangklachten hebben. Bijvoorbeeld doordat ze eerst het lichtknopje tien keer aan en uit moeten doen, voordat ze hun angsten hebben geneutraliseerd en naar bed durven te gaan. De site geeft handvatten voor een goede begeleiding en is ook bedoeld voor ouders en leerkrachten. Via Bibbers kunnen kinderen per e-mail vragen stellen aan een juf.”