De straf is overeenkomstig de eis van het Openbaar Ministerie twee weken geleden. G. zei toen dat het nooit zijn bedoeling is geweest zijn kinderen iets aan te doen. De vader van de moeder van de kinderen zei in een eerste reactie dat G. deze gevangenisstraf heeft verdiend.

De tbs met dwangverpleging gaat in als G. eenderde van zijn straf heeft uitgezeten, bepaalde de rechtbank. Zij wees in haar vonnis op het gestoorde gevoelsleven, het moeilijk kunnen omgaan met agressieve impulsen en het alcoholgebruik van de man. Op grond hiervan concludeerden de rechters dat herhaling van een dergelijk delict mogelijk is.

Wel hield de rechtbank rekening met de verminderde toerekeningsvatbaarheid van G. tijdens zijn daad. Zij legde om die reden niet levenslang of twintig jaar op. De rechtbank verwierp het argument van de verdediging dat de falende hulpverlening aan het in nood verkerende gezin moest worden meegewogen. „G. is verantwoordelijk voor de brandstichting en de dood van zes kinderen en dat mag niet worden afgeschoven op de hulpverlening”, aldus de rechtbank.

Bovendien had G. na het in brand steken van een mouw van een jas in een bergruimte nog ruim de tijd om dat vuurtje te doven. Ook toen hij zag dat er rook uit zijn woning kwam, had hij vrouw en kinderen kunnen waarschuwen en uit het huis kunnen halen, vindt de rechtbank. „Maar dat heeft hij niet gedaan.”

G. liet direct na de uitspraak zijn advocate weten in hoger beroep te willen gaan. Zijn raadsvrouw, E. ter Meulen-Mouwen, is de straf te hoog. Zij vindt dat de falende hulpverlening alsnog moet worden meegewogen en dat er te weinig rekening is gehouden met de psychische toestand van de dader. „Hij hoorde immers stemmen in zijn hoofd die hem opdroegen om de jasmouw in brand te steken”, zei zij in een reactie.

De opa van moederskant van de omgekomen kinderen denkt dat zijn dochter beter niet verder kan gaan met G. „Dan gebeurt hetzelfde opnieuw”, vreest hij. Een broer van de dader, Theo vindt de straf te hoog. Ook vindt hij het niet terecht dat de moeder van de kinderen vrijuit gaat.

Aan de brandstichting ging een avond van veel drank en wanhopige telefoontjes naar de politie vooraf. G. belde tussen een en drie uur ’s nachts elf keer naar de alarmcentrale. Hij vertelde dat hij ruzie had met zijn vriendin en het huis niet meer in mocht. De laatste keer dat hij belde zei hij dat zijn woning in bra nd stond. Hij had in de berging een jas van een van zijn kinderen in brand gestoken.

De kinderen Davy, Pascal, Rowena, Sandelina, Robin en Charissa kwamen om. De oudste was twaalf jaar, de jongste vier. Alleen de 9-jarige Cheyenna overleefde de tragedie, omdat ze bij een tante logeerde. De moeder wist zich te redden door uit het keukenraam te springen.