De straf is lager dan de eis van de officier van justitie, omdat de rechter niet bewezen acht dat de man ook nog met een vierde jongen ontucht pleegde. De officier vroeg drie jaar gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging.

In 2000 is de man ook al wegens ontucht veroordeeld. Toen kreeg hij drie jaar cel, waarvan een jaar voorwaardelijk. In zijn proeftijd ging hij weer snel de fout in. Deskundigen concludeerden dan ook dat behandeling in een tbs-instelling niet heeft geholpen. Volgens hen is de man verminderd toerekeningsvatbaar en zij verwachten dat hij zonder behandeling opnieuw in de fout zal gaan. De rechter neemt het oordeel van de deskundigen over.

De man wil wel meewerken aan een nieuwe behandeling, maar vindt dat hij die eigenlijk niet nodig heeft. Hij ziet zichzelf alleen als homoseksueel en niet als pedoseksueel.

De B. heeft bekend de seksuele handelingen te hebben gepleegd met de drie jongens, maar stelt dat zij dit deden uit vrije wil. Volgens hem boden de jongens zich aan in ruil voor geld.

De slachtoffers kampen nog met geestelijke problemen. De ontuchtpleger moet aan twee jongens die psychische schade hebben opgelopen 950 euro betalen.