Medisch specialisten laten zich niet zomaar aan banden leggen. Zeker niet als het om hun salaris gaat.Toen minister Hoogervorst in 2003 de financiële inspectiedienst FIOD-ECD de inkomens van orthodontisten liet onderzoeken, startte de beroepsgroep direct een eigen onderzoek. Begin 2004 kwamen beide rapporten op tafel. Volgens de minister konden de tarieven op basis van het ECD-rapport met 10 procent omlaag. Omdat de orthodontisten protesteerden, besloot hij tot een gematigde korting van 8 procent, ingaande per 1 januari 2005.

Na het constateringen van nieuwe loonstijgingen kondigde de NZa in 2007 weer een korting aan, waarbij de tarieven in 2009 via tussenstappen met 29 procent moesten zijn gedaald ten opzichte van die in 2001. Op 1 juli 2007 ging er 1,5 procent vanaf; per 1 april 2008 nog eens 8,5 procent. Veel orthodontisten lieten zich daarop uitschrijven uit het specialistenregister en kozen voor inschrijving in het register van tandartsen, wier tarieven nog ongewijzigd waren gebleven. Door als tandarts orthodontische ingrepen te doen, hielden zij hun inkomsten op peil.

Een beroep tegen de tariefsverlaging van 1 juli 2007 verklaarde het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBB) in december vorig jaar gegrond. Op basis daarvan draaide de NZa de tariefsverlagingen van 2007 en 2008 met ingang van vandaag voor een deel weer terug.

Op 9 juli behandelt het CBB het beroep van de Consumentenbond tegen het terugdraaien van de korting. De NZa gaat op basis van recente gegevens over kosten en inkomsten van de gemiddelde orthodontist na of verdere ingrepen reëel zijn. Kortom, het steekspel is nog lang niet beslecht.